Κυριακή βράδυ, ένα αρκετά κουραστικό σκ τελείωσε και από δευτέρα στην βαρετή καθημερινότητα..τι καλύτερο από το να κάτσεις να δεις ένα dvd!Άπειρες επιλογές, ωστόσο, στην όλη διάθεση της βραδυάς ταίριαζε περισσότερο το closer. Η αλήθεια είναι ότι όταν την είχα δει για πρώτη φορά στην αίθουσα του σινεμά είχα απογοητευτεί και μου είχε αφήσει ένα αρκετά δύσκολο και βαρύ συναίσθημα-με απόσταση δύο χρόνων σχεδόν- νομίζω ότι μου άφησε ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Μία αρκετά σκληρή και ρεαλιστική ταινία με πολύ καλό soundtrack -damien rice the blowers daughter- απίστευτη η σκηνή με natalie portman κ jude law στην αρχή της ταινίας. Το ερώτημα που θέλω να θέσω είναι πώς γίνεται ο έρωτας καμία φορά να σε κάνει να νιώθεις τόσο -used- τόσο άδειος που να ξεχνάς τι είναι δικό σου πραγματικά και τι από σένα καθορίζεται από αυτούς που πέρασαν και αυτούς που θα έρθουν. Ενώ από πριν ξέρεις ότι όλα είναι περαστικά και κάθε φορά αφήνεις τον ευατό σου να πιστέψει το ίδιο παραμύθι μόνο που ο έρωτας είναι κατάσταση loose-loose. Δεν υπάρχουν νικητές μόνο χαμένοι και είναι πολλοί (χαμένος χρόνος, χαμένη ενέργεια, χαμένος κόπος..)Και το βασικό ερώτημα είναι τι σε κάνει κάθε φορά να θες να τα κάνεις όλα από την αρχή..
2 comments:
Μου άρεσε πολύ αυτή η ταινία. Οι διάλογοι ήταν εξαιρετικοί. Αναρωτιέμαι πότε θα παιχτεί στο θέατρο (αν δεν έχει ήδη γίνει)
Και εμένα με έχει πραγματικά σημαδέψει αυτή η ταινία, όσο για το θέατρο δεν ξέρω αλλά μάρεσε τόσο πολύ στο σινεμά που νομίζω ότι ακόμα και αν παιζόταν στο θέατρο απλά θα απογοητευόμουν!
Post a Comment