People are people

Λοιπόν μου φαίνεται πραγματικά απίστευτο, μόλις τελείωσα το "the boy in the striped pyjamas" του john boyne πολύ καλό - θα επιστρέψω σε αυτό αργότερα και αποφάσισα να το κάνω google (άθλια μετάφραση του google it), anyway και ανακάλυψα ότι "A Miramax film adaptation of the novel was shot in Budapest between April and June 2007." απίστευτο ελπίζω να είναι καλό και να το φέρουν και στην Ελλάδα ή στις Βρυξέλλες που θα είμαι για λίγο καιρό ακόμα γιατί θα θελα να το δω σε αίθουσα και όχι απλά να το κατεβάσω όπως καταλήγω να κάνω με τις περισσότερες ταινίες καθώς οι περισσότερο φίλοι μου το θεωρούν βαρετό να πάνε σινεμά - αυτό είναι άλλο θέμα. Το βιβλίο αφηγείται μέσα από τα μάτια ενός αγοριού ηλικίας 9 χρονών την ιστορία του Ολοκαυτώματος και της "final solution" όπου οι άνθρωποι κατατάσσονται σε κατηγορίες: οι Εβραίοι και οι opposite of Jews. Πραγματικά ένα καταπληκτικό βιβλίο,δεν γράφω κάτι παραπάνω με το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο απλά να το διαβάσει κανείς χωρίς να ξέρει περί τίνος ακριβώς πρόκειται αν και καταλαβαίνεις αμέσως. Όσο για το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου που έχει και ως τίτλο "last chapter" θα μπορούσε να είναι το τέλος αρχαίας τραγωδίας, καθώς ακολουθεί μία πορεία μέσα από την κάθαρση στη λύση. Απλά οι στίχοι αυτοί των depeche μου φάνηκαν τόσο σχετικοί με το όλο νόημα του βιβλίου και έτσι τους έκανα copy+paste.

So were different colours

And were different creeds

And different people

Have different needs

Its obvious you hate me

Though Ive done nothing wrong

Ive never even met you

So what could I have done

I cant understand

What makes a man

Hate another man

Help me understand

People are people

So why should it be

You and I should get along so awfully

People are people

So why should it be

You and I should get along so awfully

Help me understand

Help me understand

Κάθομαι και ακούω depeche συχνά μου αρέσει να ακούω όταν είμαι κάπως (αγαπημένα τραγούδια-βασικά σχεδόν όλα). Σήμερα είμαι κάπως αλλα ίσως απλά πιο συνειδητοποιημένη, έχω πλέον συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν θα είμαι ποτέ απόλυτα ευτυχισμένη ή ίσως ευχαριστημένη με τον ευατό μου και κατά συνέπεια με τον καθρέφτη του ευατού μου που είναι η ζωή μου γενικότερα. Θα 'θέλα αυτό να είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ανήκω στην κατηγορία των περισσότερο έξυπνων ανθρώπων που βλέπουν λίγο πιο μπροστά από τη μάζα, λίγο πιο μπροστά από την εποχή τους αλλά αυτό δεν είναι παρά μια τρομερή αξίωση, ίσως κάποια μέρα. Προς το παρόν το μόνο που μου συμβαίνει είναι να νιώθω πολλές φορές παράτερη σε παρέες που δεν συζητούν τίποτα του ενδιαφέροντος μου και όταν ακόμα μπαίνω σε συζητήσεις που με ενδιαφέρουν συνήθως παραμένω απλός ακροατής (αν και δεν με χαρακτηρίζει αυτό, μακάρι να μπορούσα να ακούω περισότερο και να μην μιλάω τόσο).

Τι κάνει τους ανθρώπους να σταματάνε να είναι ανατρεπτικοί και αντικομορμιστές και τελικά να συμβιβάζονται στη ζωούλα τους? Κατέληξα στο ότι είμαι ευχαριστημένη με κάποια πράγματα γύρω μου και με την νέα χρονιά θα προσπαθήσω απλά να αλλάξω τα υπόλοιπα πόσο απλό ακούγεται ε? Καταρχήν κατέληξα στο ότι του χρόνου θέλω να πάω στην Αγγλία για μεταπτυχιακό αλλά αν δεν βρω σύντομα σε ποιό τομέα θα ήθελα να επενδύσω πέραν από το μέλλον μου, ένα αξιοσέβαστο ποσό χρημάτων, νομίζω ότι απλά θα μείνω Ελλάδα για ένα χρόνο ακόμα και απλά μετά θα νιώθω ως hopeless case.

Το 2007 σχεδόν τελείωσε one day left και νιώθω χαρούμενη γιατι αφούτελειώσουν οι γιορτές στην Αθήνα και αφού έχω δει σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, θα γυρίσω πίσω με μία φίλη μου που θα κάτσει για 4 μέρες πριν ξαναρχίσω την πρακτική. Θα πάμε εκδρομές στις Brugge και Gent που ήθελα καιρό να πάω και θα έχω όλο το σπίτι δικό μου γιατί ο Αγγλάρας συγκάτοικος θα λείπει!

Καλήνυχτα και με το καλό να μας μπει η καινούργια χρονιά,

εγώ θα ακούσω για μια ακόμα φορά το never let me down again

:)

Απλά imagine..

Και αν με φοβάσαι εγώ θα περιμένω,

και αν γίνω φως και δύναμη κρυφή

θα ταξιδέψω

και μέσα σου θα μπω σιωπή

μονή στιγμή

και τότε θα αλλάξω κάθε εικόνα σου για μένα

θα φανώ

μαγική

ξεχωριστή στα μάτια σου,

δική σου και όμως ξένη

δική σου

με ξενίζει αυτή η λέξη

και όταν δικός σου μου χες πει

δεν ξέρω

μετά δεν ήξερα

και τώρα δεν ξέρω

έχω πολλά ακόμη να δω

αλλά εσύ

τι

εσύ

θα γίνω όλα αυτά που ονειρευόσουν για μένα

και όταν με δω μέσα από τα μάτια σου

θα μπορώ να ταξιδέψω χωρίς εσένα

χωρίς τα δικά σου φτερά

αλλά τότε δε θα χει πια σημασία

τι λες και εσύ

αλλά εσύ

τρέφεις το δικό σου εγώ

μέσα απο εμένα

και εσύ

μένεις κοντά μου για να μπορείς να φεύγεις μακριά

από επιλογή;

εσύ

πάντα εσύ το θέμα μου

και άλλοι σαν εσένα

η ίδια ιστορία ξανά και ξανά

εσύ

και εγώ

σ'ακολουθώ

πειθήνιο εργαλείο του δικού σου εγώ

ένα μικρό εγώ στο δικό σου εγώ

ακούς τη φωνή της συνείδησής μου;

ουρλιάζει εγώ

δεν με νοίαζει αν το εγώ μου βουλιάζει στο δικό σου

πνίγεται και ξεκινά από την αρχή ένα καινούργιο εγώ

"η ζωή μας θα χει αξία όταν κάνουμε παιδιά, τότε θα μαστε ευτυχισμένοι"

μου πε ένας φίλος

και εγώ

όχι εγώ

θέλω μόνο ευτυχία

και την ψάχνω μακριά σου,

μόνο εκεί μπορώ τελικά να την βρω

καληνύχτα

και χρόνια πολλά

Hace mas que un ano ya, no he puesto despegar de ti,
una extrana sencacion como anoranza de esta epoca,
me arrancare el corazon y ahora tengo nada de nada.
Por mucho que intento olvidarte y finjo que nada pasa
de vez en cuando espero que tu regreses y eso
me pone la mujer la mas feliz por un segundo.
Ahora, me temo que te amo mas de que lo puedes aceptar y
evitemos hacer la misma discusion.
Aprendi amarte como un amigo y esto es lo mejor para los dos.
Como quieras.

ΚΑΘΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΥ

Επειδή το Αθήνησι Πάντειον των Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστήμιο...Ουτω, συν την ευλογία των εμων Καθηγητων ειη μοι ο Θεός αρωγός εν τω βίω.

Σήμερα ορκιζόμουνα, σιγά το πράγμα να μου πεις μετά από 6 χρόνια- ναι το λέω και ντρέπομαι- κατάφερα να τελειώσω τη ρημαδοσχολή και επειδή είχα πάει σε τόσες ορκομωσίες μέχρι σήμερα το έβλεπα μάλλον χλιαρά το όλο θέμα, πιο πολύ ίσως σαν μια αγγαρεία. Εντωμεταξύ οι περισσότεροι φίλοι, καθείς για τους δικούς του λόγους δεν μπορούσαν να έρθουν ,ορκιζόμουνα και μόνη μου από την παρέα, οι περισσότεροι είχαν ορκιστεί ήδη οπότε το έβλεπα σαν μια υποχρέωση που απλά έπρεπε να φέρω εις πέρας.

Παρ΄όλα αυτά μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα ακόμα και με τον λόγο του προέδρου του τμήματος και όλα τα λυρικά και σαχλά που έλεγε ότι θα ναι δίπλα μας το πανεπιστήμιο και ότι μας περιμένουν να γυρίσουμε μια μέρα σε αυτό το πανεπιστήμιο που σηματοδότησε την απαρχή της καριέρας μας κλπ κλπ.

Όσον αφορά τον όρκο μας αξίζει να σημειώσω ότι μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ορκιζόμαστε ως θεραπεύοντες την επιστήμη των Κοινωνικών & Πολιτικών Επιστημών και ότι στον όρκο μας αναφέρεται το ιερό και ο Θεός κάτι που φαντάζομαι θα έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω αρκετών αριστερών "συναδέλφων" μου (κουβέντα να γίνεται).

Καλή μας σταδιοδρομία λοιπόν, νομίζω ότι είχα ανάγκη από μια ελπιδοφόρα στιγμή μεγαλοπρέπειας και προσωπικής καταξίωσης -κάλλιο αργά παρά ποτέ που λένε-.

Την παράσταση ωστόσο έκλεψε ο πατέρας μου που όταν βγήκα τον είδα κατακόκκινο από το κλάμα, πολύ γέλιο..Α ρε πατέρα και μας το παίζεις και σκληρός.
υ.γ. Αν ήταν και ο βαθμός πτυχίου μου λίγο μεγαλύτερος θα ήμουν πανευτυχής!

bajofondotangoclub

Tόσο τέλειοι απλά τέλειοι...μαγευτικοί..μεθυστικοί.

fuzz 29/10/2007

Una carta para mi - felicidades

Is there a reason to celebrate for,
is this the dream i had of you,
giati na min uparxoun anapoda erwtimatika k thaumastika sto pc,
episis is this a dog?definitely!
estoy aburrida o soy aburrida,
k alla tetoia me apasxoloun apopse
kamia idea?
no tengo ninguna idea sobre las grandes preguntas de la vida
pantws nomizw oti h eutuxia einai ena megethos pou auksanetai antistrofws analoga me ta xronia
htoi oso megalwneis eisai k ligotero eutuxismenos
i apla ta vlepw egw ola maura?
k ola auta an mporei na parei kaneis ws uparkti ennoia tin eutuxia k oxi ws apla to antitheto tis dustuxias, k an i eutuxia mporei na metrithei k den einai ennoia apoluti, tote nai pisteuw pws sigoura isxuei to oti eimaste safws ligotero eutuxismenoi oso megalwnoume.
sorry gia ta greeklish exw sinithisei,,i mallon sorry gia tis asunartisies amvivallw an me katalavainei kaneis,
vasika amfivallw an me diavazei kaneis
anyway
trelathika twra molis me pire enas filos pou xa na milisw aiwnes,,
telika kamia fora ksafniazw ton idio mou ton euato
isws there is a reason to celebrate for
para tis dusoiwnes provlepseis.
sone al despertar
sone hasta gritar
makari na mporousa na kanw k fole k aou
k oi euxes mou teleiwnoun gia apopse

SHIPWRECK

Το θέαμα μετά την πρώτη έκπληξη ήταν τρομακτικό και η παραπλανητική αίσθηση συμμετοχής βασανιστική και ανακουφιστική συγχρόνως. Μπροστά μου έβλεπα διασκορπισμένα στην επιφάνεια της θάλασσας τα κομμάτια από τα συντρίμια του σκάφους. Αναρωτιόμουν ποιό ήταν το δικό μου φταίξιμο, η δική μου ευθύνη, ποιό ρόλο έπαιξα σε αυτή την ιστορία. Άλλωστε, εγώ δεν γνώριζα ότι θα γινόταν αυτό το ταξίδι; Ήμουν σίγουρα τυχερή που δεν ακολούθησα τον Μαρκέλλο σε αυτό το ταξίδι αλλά παράλληλα τί ελπίδες υπήρχαν να είχε μείνει ζωντανός μέσα από αυτή τη μοιραία βλάβη και τις τόσο αντίξοες καιρικές συνθήκες;
Εκείνες τις πρώτες στιγμές ευχόμουν να ήταν ζωντανός. Ήταν τόσο νέος, ελεύθερος, αναρχοαυτόνομος, τα μάτια του μπλε σαν το χρώμα της θάλασσας που τόσο αγαπούσε. Και βέβαια δεν γίνεται να βρίσκεται τώρα μέσα της εκεί που περνούσε τις περισσότερές του ώρες. Και η συμπεριφορά του άλλοτε φουρτουνιασμένη, αδιάλλακτη, πεισματάρα, άγρια, αφιλόξενη και άλλες φορές γαλήνια, νοσταλγική, χωρίς καμία άμυνα στον έξω κόσμο.
Ο Μαρκέλλος τον τελευταίο καιρό είχε αλλάξει, ήταν φανερό σ' εμένα που περνούσα τις περισσότερες ώρες μαζί του. Εγίρα: όποιο ταξίδι γίνεται χάρη ασφαλείας ή σαν φυγή πτήση. Εγίρα και το δικό του ταξίδι. Ήθελε να βρει τον ευατό του σ'εκείνο το ταξίδι, ήταν τραγικό ήρθε σε σύγκρουση με τον ευατό του και τις αναμνήσεις, αν και γνώριζε ότι η ζωή μέσα από τη μνήμη λίωνει σα το χιόνι και δεν μένει τίποτα. Αυτό ζούσε ο Μαρκέλλος ήταν ένας πόλεμος , ο πόλεμος με την ίδια του την ψυχή ένας πόλεμος που δεν άφηνε αιχμαλώτους, που θα ξεσπούσε μέσα του ανά πάσα στιγμή.
Αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου και αναρωτιόμουν πόσο παρανοϊκάμπορεί να λειτουργήσει ο έρωτας καμιά φορά. Και εκείνος αγαπούσε με όλη του την ψυχή, κάτι που είχε φύγει, μια κοπέλα του παλιού καιρού. Όταν εμφανίστηκε εκείνη βιαστικά θέλοντας να ταράξει τη ζωή του και να μην αφήσει τίποτα, εκείνος σαγηνεύτηκε χωρις να προβάλλει καμία αντίσταση και όταν βρέθηκαν μαζί, ο συνδυασμός της τρέλας τους, τον ξεγέλασε και νόμισε ότι θα ζήσει μια μέρα στο βυθό.
Βρήκανε το πτώμα του, δεν είχε καμία έκφραση αγωνίας, ο ιατροδικαστής δεν βρήκε σημάδια τραυματισμού, η έλλειψη οξυγόνου τον σκότωσε. Αγνοώντας το κάψιμο στους πνεύμονες έζησε για λίγο στο βυθό, όπως το'χε ονειρευτεί. Ήθελε να το θεωρήσουμε ατύχημα, ελεύθερο το πνεύμα μα η καρδιά φυλακισμένη. Θα μπορούσα να τον εμποδίσω, έπρεπε να ερμηνεύσω τα μηνύματα που μου έστελνε.
Στο μυαλό μου θα μένει η ανάμνησή του, 'ηθελε να αλλάξει τον κόσμο, καθισμένη μπροστά στη θάλασσα που τον πήρε κοντά της σκέφτομαι καθώς νυχτώνει την εικόνα του να κάνει σερφ μέσα στα κύματα. Σίγουρα άλλαξε την ζωή όλων όσων τον ήξεραν ,
ακόμα περιμένω να γυρίσει ο Μαρκέλλος αλλά αυτά είναι ένα χιμαιρικό.

Such a messy life

Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι όλα γύρω μου τρέχουν και ότι απλά δεν προλαβαίνω. Έχω έντεκα αδιάβαστα e-mail, και μόλις χτες βρήκα χρόνο να κάνω silk-epil μετά από αιώνες, το πράγμα απλά δεν πήγαινε άλλο λίγο ακόμα και θα με κλείναν σε κανά ζωολογικό κήπο. Έχω απέραστες φωτογραφίες στην ψηφιακή εδώ και έναν μήνα, μια στίβα από σιδερωμένα καλοκαιρινά ρούχα στη βιβλιοθήκη μου και ένα τζην που το χω πάρει σχεδόν ένάμισι μήνα και δεν έχω καταφέρει να πάω στη μοδίστρα. Η γιαγιά μου από Θεσ/νικη με πήρε τηλ και μου είπε ότι έχει τρία χρόνια να με δει και σκεφτόμου πώς γίνεται αυτό και νόμιζα ότι έχει περάσει πολύ πιο λίγος καιρός και της εξηγούσα ότι δεν έχω χρόνο και ότι κουράζομαι πολύ πράγμα που μετά μετάνιωσα και σκέφτομαι οπωσδήποτε να ανέβω ένα από τα επόμενα σκ. Επίσης, τις περισσότερες φορές θέλω να τα προλαβαίνω όλα με αποτέλεσμα να τρώω μόνο αηδίες και να παχαίνω και να γκρινιάζω. Να μην προλαβαίνω να γυμνάζομαι με αποτέλεσμα να νιώθω πάντα κουρασμένη και χωρίς ενέργεια.Να παίρνω αντιβίωση αλλά να θέλω και να βγαίνω, να ξενυχτάω, να δουλεύω και να μην τρώω σωστά με αποτέλεσμα με το που τελειώνω την αντιβίωση να χω φορτωθεί ένα ολοκαίνουργιο συνάχι και μύκητες bonus.Τα προσωπικά μου δεν πάνε ιδιαίτερα καλά καθώς πραγματικά κάτι πάει τελείως στραβά μ'εμένα. Τόσο καιρό γκρινιάζω για το Θ. που είναι τόσο γλυκούλης και μαρέσει και τόσο μλκς αλλά που εγώ τον θέλω και μπλα μπλα μπλα και μετά ανακαλύπτω ότι είμαι τρελά ερωτευμένη κατά βάθος με τον κολλητό του με τον οποίο είχαμε κάτι πολύ σύντομο κ τελείως αθώο πριν καιρό και φεύγει για Βρυξέλλες και εγώ του γκρινιάζω και τον βλέπω στον ύπνο μου σε ένα τελείως ζωντανό και παράλογο όνειρο και τότε καταλαβαίνω ότι είναι ο δικός μου Mcdreamy αλλά είναι μακριά, plus ότι έχει γκόμενα που είναι μια φοβερή κοπέλα και νιώθω ενοχές μόνο που νιώθω κάτι γι αυτόν. Και αυτό το όνειρο ήταν τόσο ζωντανό που με ξύπνησε και δεν θυμάμαι καν την ερώτηση που μου κανε ο Mcdreamy στον ύπνο μου. Και μετά είναι και αυτό το απλό ερώτημα που με βασανίζει εδώ και ένα χρόνο τί θα κάνω τέλος πάντων με τη ζωή μου. Μακάρι να υπήρχε μία δεύτερη ευκαιρία να μπορούσαμε να ζούμε δύο και τρεις φορές για να τα κάναμε όλα χωρίς άγχος και με περισσότερη ισορροπία και υπομονή. Εγώ δεν έχω τίποτα από τα δύο. Και θα θελα να μπορούσα να ακούω μουσική όλη μέρα είναι ένα από τα πέντε δώρα που θα μπορούσε να χει ένας άνθρωπος (φαγητό, sex, μουσική-ταινίες, φίλους και φυσικά ποτό ).
Για όλα αυτά χτες κατέληξα με την κολλητή μου στο δικό μας Joes place και έγινα κομμάτια. Απλά κομμάτια με έναν τελείως απελευθερωτικό τρόπο που όμως πάει πακέτο με τον πονοκέφαλο της επόμενης μέρας.
My therapist says???

mr. brightside

f*ck o*f and die

Mία κρίση πανικού
Νομίζω ότι με έπιασε μία κρίση πανικού
Και δεν οφείλεται στα σοβαρά της ζωής μας , ίσως απλά να πηγάζει από κει
δηλαδή την αρρώστια και τον ανθρώπινο πόνο
Αλλά σε μικρά ασήμαντα για άλλους
Άλλους που βρίσκονται έξω από το πρόβλημα
και ως γνωστόν έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται
Και ξαφνικά συνηδειτοποιώ πώς δεν ξέρω τι θέλω
Αυτό μπορεί να ακούγεται σατανικά απλοϊκό
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι θέλω
Τελείωσα το σχολείο, πήρα το πτυχίο μου, δουλεύω εδώ και 2 χρόνια σχεδόν (στη δουλειά του μπαμπά)
Και μετά τι
Πρώτη φορά νιώθω πως δεν υπάρχει ο επόμενος στόχος
Το επόμενο βήμα
Και είναι τόσο λυπηρό
Βλέπω τη ζωή μου να προχωράει και να περνούν τα χρόνια και εγώ να μένω στάσιμη να είμαι από τους χαμένους της ζωής και να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά και δεν τα κατάφερα όπως θα θελα
Ο εφιάλτης συνεχίζεται μέχρι που μου κόβεται η ανάσα
ασθμαίνω με δυσκολία
είμαι μια ζωντανή νεκρή
ανοιγοκλείνω τα μάτια
είμαι ξύπνια
και τότε απλά νευριάζω με τον ευατό μου
-εδώ ο κόσμος χάνεται-
και λέω
f*ck o*f and die.

<< Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει >>.

Πόρτο Ρίκο

be there

Τελικά μεσα στην ακαταταξία μου είμαι πολύ τακτική.

Για να είμαι σε θέση να ξεχάσω κάτι που με πονάει ή που με πόνεσε,πρέπει να το αναλύσω από κάθε δυνατή άποψη,να αφιερώσω όλα μου τα ψυχικά αποθέμετα σε αυτό να το εκλογικεύσω,να το εκμηδενίσω και τελικά αφού ξέρω τα ακριβή αίτια που ορίζουν συνήθως την ανθρώπινη συμπεριφορά να τα καταχωρήσω στην ακρή του μυαλού μου με αύξοντα αριθμό και να μπορώ να πω case closed.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απλά δεν μπορώ να προχωρήσω, απλά δεν μπορώ να δεκτώ πως υπάρχουν άλυτες υποθέσεις ή το ότι ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αστάθμητος και ότι πολλές φορές ο άνθρωπος λειτουργεί τελείως έξω από τον τρόπο σκέψης του και ότι απλά φέρεται κάπως χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, απλά"έτσι".

Ακόμα και το εν βρασμώ ψυχής για εμένα δεν αποτελεί ικανή εξήγηση, ναι βρε αδερφέ μου μπορώ να δεκτώ ότι κάποιος μπορεί να ενήργησε εν βρασμώ ψυχής, ωστόσο, τι είναι αυτό που τον έκανε να φερθεί έτσι, γιατί δεν είναι ότι ο χριστιανός ξύπνησε το πρωί και του γυρίσαν τα μυαλά και έγινε από άκακο αρνάκι του θεούλη ένας απεχθής εγκληματίας πχ, κάτι υπάρχει από πίσω άλλοτε το προφανές και άλλοτε μια καλά συγκαλυμένη ιστορία (ο πατέρας του τον κακοποιούσε σεξουαλικά, η κοινωνία του φέρθηκε άδικα και άλλα τέτοια).

Συνεπώς, φτάνουμε στο σημείο που οι απαντήσεις γίνονται αυτοσκοπός και που απλά δεν μπορώ να τελειώσω μέσα μου κάτι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς έχει συμβεί και φυσικά απορρίπτω κάθε εξήγηση που δεν πληροί τις προυποθέσεις μου,δηλαδή ναι είναι MALLάκας αλλα παρ' όλα αυτά γιατί φέρθηκε έτσι?

Μακάρι να ξερα λοιπόν για να μπορώ και εγώ να σκουπίσω να ξεσκονίσω να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου και να συνεχίσω..και όπως λέει και ο πατέρας μου μεγάλο πράγμα να ξέρεις αρχειοθέτηση, βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον αρχιδοθέτηση μου χρειάζεται.

1408

Οι χειρότεροι δαίμονες και οι άγγελοι της ψυχής μας κρύβονται μέσα μας.
Αυτές είναι οι πιο σκοτεινές δυνάμεις από τις οποίες δεν μπορούμε να κρυφτούμε ή να ξεφύγουμε με κάποιο τρόπο, ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου ίσως είναι τελικά ο ίδιος του ο ευατός.

D i P l O M A

intermedio d e

e s p a n o l


APTO

Αίγινα - Πειραιάς - Μύκονος - Ραφήνα 1

Κάθε φορά το μυαλό μου ταξιδεύει μακριά..ξαπλωμένη στο κατάστρωμα χίλιες ιδέες φτερουγίζουν στο μυαλό μου, ακούω μουσική κοιτάω την θάλασσα και νιώθω εκεί για λίγες στιγμές ελεύθερη.
.................................................
Αφήνω πίσω εσένα που με πλήγωσες και εσένα που τον άφησες να με πληγώσει ,δεν ξέρω με ποιόν να θυμώσω πιό πολύ και ποιόν να συγχωρήσω τελικά..ίσως οι φιλίες και τα όνειρα που έκανα μείναν τελικά ξεκρέμαστες ίσως για μια ακόμα φορά τα υπολόγισα λάθος.
.................................................
Ελεύθερη χωρίς χτές και αύριο απλά ελεύθερη για λίγες ώρες..πόσο μαρέσει να ταξιδεύω κατάστρωμα μόνη στη μοναξιά μου ακόμα και με παρέα μόνη στη μοναξιά μου.
..............................................
Και εσύ το μόνο που έκανες ήταν να πεις πως πέρασες μια πολυ δύσκολη κατάσταση και με παρακαλείς να μην απαντήσω και όλα αυτά από sms..που φτάσαμε.
....................................
Το πιο μοναχικό καλοκαίρι μου, μοναξιά με πολυ δόση τρέλας οδηγεί τελικά την κάθε μου απόφαση το κάθε μου βήμα και από την απόλυτη μοναξιά μέσα στον πολύ κόσμο με αγαπημένη παρέα.
......................
Δεν περιμένω τίποτα πια από εμάς απλά κρίμα που τελείωσε νωρίς δεν θέλω να προχωρήσω δεν θέλω να σε σβήσω τόσο γρήγορα αν και θα πρεπε τελικά μόνο αυτό να κάνω θα πρεπε να μην ασχολούμαι καν μαζί σου και αυτό το σε παρακαλώ μην απαντήσεις με διέλυσε ..ξημερώματα πριν φύγω για το νησί.
.............................................................
Παρέα όλες κορίτσια νέες όμορφες καμιά φορά μας βλέπω από έξω δεν μας λείπει τίποτα και όμως πάντα κάτι λείπει..έχουμε γίνει όλοι λίγο πιο αχόρταγοι λίγο πιο ανυπόμονοι και το αδηφάγο ρολόι της μοίρας δεν περιμένει..θέλουμε να τα προλάβουμε και να τα κάνουμε όλα λίγο πριν ξημερώσει, λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι, λίγο πριν περάσει άλλη μια χρονιά,πάντα λίγο πριν.
.....................................................
Και στο νησί με έπιασε η ανάμνησή σου και με κυρίευσε, νομίζω ξεκίνησε από μια στιγμή που μου θύμισέ κάτι και ολοκληρώθηκε με την μυρωδιά σου..μου ήρθε η μυρωδία σου όταν μόλις είχες σβήσει το τσιγάρο και ανέβηκε στο σώμα μου και με παρέλυσε ένιωσα αδύναμη μικρή και μετά ήθελα να κάνω φονικό να την σκοτώσω την ανάμνηση να μη θυμάμαι τίποτα από εσένα.
..............................................
Ξημέρωσε, πάντα νύχτα στη χώρα μέχρι το πρωί, μετά λίγο ζαλισμένες λίγη διάθεση για αστεία, κουρασμένες και η κάθε μία να χάνεται στις σκέψεις της..λίγες ώρες ύπνου και πάλι στο πόδι για μπάνιο.Ένα βράδυ μου είπε η Ε. αν έβλεπα όνειρο γιατί παραμιλούσα στον ύπνο μου..μάλλον κάτι θα έβλεπα.
........................................
Ίσως έβλεπα εσένα.Με τον καιρό δεν έχω πια θυμό πάει σχεδόν ένας μήνας απλά ψάχνω ένα γιατί και κανείς δεν μου το δίνει..σε ένα αόρατο παιχνίδι εξουσίας είμαι το πιο αδύναμο πλάσμα, το πιο ανυποψίαστο που απλά ψάχνει τις απαντήσεις και όλοι γύρω του το καθοδηγούν προς λάθος μονοπάτια.
........................................................
Όπως λέει και ο Πλιάτσικας love is the only solution-ποιός έχει λόγο στην αγάπη να με βγάλει από τα δεσμά της..ή αλλιώς το ξέρω θα ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς.
..........................................................

εκ των υστέρων ordem e progresso

Ήσουν η ευχάριστη έκπληξη για εμένα

με έκανες να αφεθώ και να ξεχάσω κάποιον άλλο

τόσο απλά και τόσο μαγικά

εκ των υστέρων καταλαβαίνω ότι όλα έχουν το τίμημά τους

το μόνο που άλλαξε είναι ότι τώρα απλά στεναχωριέμαι για σένα

εκ των υστέρων κατάλαβα επίσης πως έπαιξα με την φωτιά και

κάηκα, τσουρουφλίστηκα σιγά σιγά

και τώρα, τώρα σιωπή.

Τι και αν σε ήξερα από πριν

τι και αν νόμιζα ότι πετούσα στο κενό

μου έλειπε το δίκτυ ασφαλείας.

χαζή χαζή χαζή

μου έλεγες χαϊδευτικά, ναζιάρικα

και γελούσαμε

τόσο γλυκός

και λέγαμε πως πάντα βρισκόμασταν στην παρέα μεθυσμένοι

είπαμε να προσπαθήσουμε τώρα που θα έφευγα

μ' άρεσε τόσο που δεν προσπάθησες να με κρατήσεις

και τελικά εγώ..

Γύρισα χωρίς να το σκεφτώ καλά καλά

εκ των υστέρων καταλαβαίνω ότι γύρισα μόνο για σενα

και εσυ?

εσυ τι?

πάει σχεδόν μια βδομάδα

αυτή τη βδομάδα πέρασα απαίσια, ο χρόνος κυλούσε σχεδόν μαρτυρικά και προσδιοριζόταν από εσένα ή καλύτερα την απουσία σου

1,2,3,4,,,,,,,,,μέρες έχουμε να μιλήσουμε

και κάθε φορά θέλω να βάλω φρένο στον ευατό μου, να τον λογοκρίνω και να μην σου γράψω κάποιο μήνυμα και νιώθω τόσο περίεργα γιατί ξέρω ότι δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με εμένα αλλά με επηρεάζει τόσο πολύ τελικά..

είναι έξω μου και μέσα μου και αυτή η σιωπή σου

πολλοί μιλάνε για την δύναμη της σιωπής, πόσα μπορείς να ακούσεις στη σιωπή,

αλλά εγώ αυτή τη σιωπή τη φοβάμαι

με παίρνει μακριά σου

και μετά από τέσσερεις μέρες σιωπής νιώθω σαν να μην μιλήσαμε ποτέ

νιώθω πως όλα έσβησαν ξαφνικά

και από την πρώτη στιγμή είχα αυτό το απαίσιο προαίσθημα ότι κάτι κακό συμβαίνει για να εξαφανιστείς μία ολόκληρη μέρα

το ήξερα

και οι φόβοι μου απλά επαληθεύτηκαν

πήραν σάρκα και οστά

τι και αν είχα κάνει όνειρα πως θα περάσουμε ολόκληρη τη μέρα μαζί

τι και αν δεν έδινα στο φόβο μου όνομα, δεν ήθελα βλέπεις να του δώσω την παραμικρή σημασία λες και θα έφευγε αν ήμουν λίγο πιο θαρραλέα

νομίζω ότι τώρα πια δεν θα φοβάμαι γιατί κατά ένα μυστήριο τρόπο ξέρω, πάντα μέσα μου ξέρω,

πότε ήρθε το τέλος,

αυτή τη φορά δεν ξέρω το λόγο, τους λόγους, ξέρω ότι κάτι σοβαρό σου συνέβη,

αλλά θα μπορούσες να μη με κλείσεις έξω από όλα αυτά

και κάνω υπομονή τέσσερεις μέρες

βαρέθηκα

και τώρα αν με πάρεις τηλέφωνο

θα ρωτήσω απλά αν είσαι καλά

αλλά δεν θέλω πια να σου μιλήσω παραπάνω

μετά σιωπή

λέω να γυρίσω πίσω δεν θα είναι εύκολο

λες και από όταν γύρισα αθήνα όλα μου πάνε στραβά

αλλά ακόμα και εκεί που ήμουν δεν μου πήγαν καλύτερα τα πράγματα

δεν θα βρω εύκολα ηρεμία

θέλω να μην σκέφτομαι τίποτα

ούτα καν το μέλλον μου που πάντα το βλεπα ζοφερό

κρίμα πάνω που σε βρήκα

και μου μιλούσες για τον καρυωτάκη και τον καββαδία

ήθελα να μάθω τόσα για τα ταξίδια σου

ίσως τελικά δεν θα χαμε καλό τέλος

εμείς

ορισμένες στιγμές σκέφτομαι για τον ευατό μου ότι από όλες τις επιλογές διαλέγω πάντα την χειρότερη - λες και κάτι με τραβάει προς τα εκεί

βέβαια και αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνω πάντα εκ των υστέρων

οι ερωτές μου είναι κάτι στερεότυπο

-όπως είναι π.χ.η έννοια της γυναικείας θεότητας ή μητέρας θεάς για τον coelho-

και εγώ είμαι πάντα τόσο επιπόλαιη με τους έρωτές μου

δίνομαι σαν να μην υπάρχει αύριο

πάντα τόσο αφελής και επιπόλαιη

τα ίδια λάθη

πάντα

και μετά οι ίδιες δικαιολογίες, δικαιολογίες στο ίδιο μου τον ευατό

εκ των υστέρων καταλαβαίνω πόσο λάθος έκανα
αν υπάρχει λάθος ή σωστό

είναι σίγουρο πως θα πληγωθώ κάθε φορά και καταλήγω πάντα σε κάτι αδιέξοδα
και μπλέκω στην επόμενη ιστορία με την ίδια ορμή και ξαναπέφτω ξανασηκώνομαι
και συνεχίζω
αυτή τη φορά δεν θέλω

θέλω απλά να γαληνέψω και να μην νιώθω τίποτα για κανέναν





ordem e progresso





η αγαπημένη σου





αυτό θέλω και εγώ στη ζωή μου

Φεύγω και δυστυχώς δεν θα μπορώ να γράφω εκεί που θα πάω για δύο μήνες..ίσως γυρίσω και νωρίτερα. Καλό μας καλοκαίρι ..και να περνάτε να μου αφήνετε ένα γεια μια καλησπέρα ένα χαμόγελο!

Έχει κολλήσει το μυαλό και η ψυχή μου
όπως κολλάει το cd στο ίδιο τραγούδι
δεν πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω
δεν προχωράει αλλά δεν σταματάει κιόλας.

Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι
σχεδιάζω το μέλλον μου
ακούω τη μουσική που με παρασαίρνει στον τρελό χορό της
το ένα βήμα μου ακολουθεί το άλλο με αρμονία
άλλες στιγμές τρέχω σαν κυνηγημένη
δεν ξέρω αν τρέχω να ξεφύγω από κάτι
ή αν τρέχω με λαχτάρα σε κάτι

Ανοίγω τα μάτια και τα ξανακλείνω
βυθίζομαι στιγμιαία στο σκοτάδι
τα ξανανοίγω και με πλημμυρίζει το φως
και τότε καταλαβαίνω πως τα σχέδιά μου μπορούν να φτάσουν ως
εκεί γιατί μέχρι να κλείσω και να ξανανοίξω τα μάτια
σε αυτά τα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν
λειτουργούν στο σύμπαν δυνάμεις ανεξέλεγκτες, πέρα από εμένα
και θα ναι μόνο σύμπτωση αν τελικά τα σχέδια μου εκπληρωθούν
άλλοι το λένε μοίρα και όσοι δεν πιστεύουν στη μοίρα ή στην τύχη επικαλούνται τα θεία
τότε
τίποτα δεν με φοβίζει
παραδίνομαι
ότι είναι να γίνει θα γίνει λέω και ηρεμώ.

Βλέπω την ζωή μου απέξω σαν απλός θεατής
που δεν έχει το παραμικρό συμφέρον.
Άλλωστε πάντα μ'άρεσαν οι ταινίες που το σενάριό τους βασίζεται σε πολλαπλές παράλληλες ιστορίες,
που δείχνουν τι θα γινόταν "αν" γινόταν αυτό ή το άλλο,
τελικά κανείς δεν ξέρει
ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος
έχει μόνο ένα αμυδρό αίσθημα δικαιοσύνης που τον οδηγεί.

Συνήθως ακολουθώ την καρδιά μου ακόμα και αν η διαίσθησή μου στέλνει σήματα κινδύνου
τα αγνοώ.

Όλοι μου λένε ότι είμαι παιδί
ακόμα και μαζί σου μπορώ να πω με ευκολία τα πιο μεγάλα λόγια
και να τα υπερασπιστώ
να μη τα πάρω πίσω ακόμα και
όταν
ΌΛΑ χάνουν κάθε νόημα
είσαι η δική μου ικανή και αναγκαία συνθήκη.

all we care about is talking
talking only me and you (young folks)

i did before and had my share
it didn't lead nowhere
i would go along with someone like you
it doesn't matter what you did
who you were hanging with
we could stick around and see this night through

i can tell there's something going on
hours seem to disappear
everyone is leaving i'm still with you

it doesn't matter what we do
where we are going too
we can stick around and see this night through

all we care 'bout is talking
talking only me and you
talking only me and you

Σήμερα έχεις γενέθλια, δεν θα σου πάρω δώρο θα σε πάρω απλά να σου πω χρόνια πολλά. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ χαρούμενη που σαι ευτυχισμένος, ακόμα και χωρίς εμένα..απλά μου λείπουν οι κουβέντες μας, μόνο αυτό και οι αγκαλιές και το χαμόγελό σου.Αυτά.
Καληνύχτα, χρόνια πολλά.

Den Eimai apo do

Είναι ένα κορίτσι μικρό
που μεγάλωσε αλλά παρέμεινε μικρό, μικρό για όλους, ζει μέσα σε ένα μικρό σπίτι με μία μικρή πόρτα και ένα μικρό παράθυρο. Μέσα από το παράθυρο βλέπει τον κόσμο μικρό, όμως από το μικρό παράθυρο μπαίνει λίγο φως και καμιά φορά πριν κοιμηθεί κάνει όνειρα μικρά για τον έξω κόσμο.

Φαντάζεται πολιτείες ατελείωτες, με μεγάλους δρόμους, μεγάλα κτήρια και αμάξια που πάνε και έρχονται, τρένα, πλοία κάθε λογής μεταφορικά μέσα,ικανά να μεταφέρουν τα όνειρά της με ασφάλεια και στοργή. Φαντάζεται ανθρώπους κάθε λογής που θα της πουν ιστορίες από μέρη μακρινά και θα της μάθουν τα μυστικά τους. Φαντάζεται εκείνη να μαθαίνει καινούργια πράγματα και η κάθε μέρα της να ναι γιορτή.

Αναρωτιέται ποιά θα ήταν η θέση της, αυτής της τόσο μικρής, σε έναν μεγάλο κόσμο.Και πολλές φορές η δύναμη των ονείρων της, την παρασαίρνει και νομίζει ότι μπορεί να προσπαθήσει, να βγει έξω από το μικρό σπίτι, να ανοίξει την μικρή πόρτα και να την κλείσει για πάντα πίσω της.

Αλλά φοβάται γιατί ξέρει πως είναι τόσο μικρή και ευάλωτη που με ένα φύσημα του ανέμου μπορεί να διαλυθεί σε πολλά μικρά μικρά κομματάκια.

Τότε μπαίνει πάλι στο μικρό σπίτι, κλείνει τη μικρή πόρτα, βάζει για ύπνο τα μικρά όνειρά της και απλά παρατηρεί με θαυμασμό τις ζωές των άλλων από το μικρό της παράθυρο.

Για όλα έχει την κατάλληλη δικαιολογία, είναι άλλωστε πολύ μικρή και αδύναμη, ε και δεν στάθηκε και πολύ τυχερή,άσε που αν και μικρή είναι το μεγαλύτερο θύμα και όλα της πάνε στραβά και κλαψ κλαψ και λυγμ λυγμ.Είναι οι μεγάλοι κακοί δαίμονες που κυνηγούν αυτή τη μικρή και ναι αυτό είναι μια καλή δικαιολογία, σχεδόν πείθει τον ευατό της.

Υπάρχουν στιγμές που νιώθει ευτυχισμένη στο μικρό σπίτι και χαίρεται που η πόρτα και τα παράθυρα είναι μικρά, έτσι δεν μπαίνει και πολύ κρύο το χειμώνα.Άσε που στον κόσμο των μεγάλων ανθρώπων δεν βρίσκει ομορφιά.Ίσως αν το παράθυρο είχε και κάγκελα να ήταν πιο προστατευμένη, ίσως θα πρεπε να το σκεφτεί σοβαρότερα στο μέλλον, η ζωή εκεί έξω γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη.

Κοιμάται κάθε βράδυ με την ίδια ελπίδα, να ξυπνήσει επιτέλους μεγάλη. Τόσο μεγάλη που δεν θα την χωράει πια το μικρό σπίτι, με τη μικρή πόρτα και το μικρό παράθυρο.

Και κάθε μέρα ξυπνάει και κοιτάζεται με αγωνία στον καθρέπτη να δει αν μεγάλωσε. Απογοητεύεται κάθε μέρα αλλά συνεχίζει να κοιτάζεται στον καθρέπτη, μάλιστα ακολουθεί αυτό το τελετουργικό με μεγάλη αφοσίωση.

Μία νύχτα αυτά τα τρομερά όνειρα που είναι μεγάλη και ταξιδεύει στον κόσμο την επισκέπτονται ξανά, πιστά στο ραντεβού τους, αλλά αυτή τη φορά ένα μικρό αγόρι της απλώνει το χέρι. Της λέει να μην φοβάται, δεν θα της κάνει κακό, της λέει πως μπορεί αν θέλει να ανοίξει την μικρή πόρτα,να βγεί από το μικρό σπίτι και ότι δεν πειράζει που είναι μικρή. Και αυτός λέει μικρός είναι αλλά ταξίδεψε όλο το κόσμο και δεν έπαθε τίποτα. Της λέει πως υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι μικρός που θα τα ζήλευε ο κάθε μεγάλος. Και άλλωστε είναι τόσο ωραίο να είσαι μικρός και να καταφέρεις κάτι μεγάλο.

Το μόνο κακό όταν είσαι μικρός της λέει είναι ότι τό ύψος από το οποίο θα πέσεις και θα προσγειωθείς θα είναι μεγάλο.

There's a storm outside, and the gap between crack and thunder

Crack and thunder,

is closing in,is closing in

The rain floods gutters, and makes a great sound on the concrete

On a flat roof, there's a boy leaning against the wall of rain

Aerial held high, calling "come on thunder, come on thunder

"Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see yoursoul

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see yoursoul

It's a monsoon, and the rain lifts lids off cars

Spinning buses like toys, stripping them to chrome

Across the bay, the waves are turning into something else Picking up fishing boats and spewing them on the shore

The boy is hit, lit up against the sky, like a sign, like a neonsign

And he crumples, drops into the gutter, legs twitching

The flood swells his clothes and delivers him on, delivers him on

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see yoursoul

Sometimes, when I look deep in your eyes, I swear I can see yoursoul There's four new colors in the rainbow

An old man's taking polaroids

But all he captures is endless rain, endless rain

He says listen, takes my head and puts my ear to his

And I swear I can hear the sea

Sometimes, when I look in your eyes I can see your soul(I can reach your soul)(I can touch your soul)Sometimes

Μου είχε ζητηθεί πριν καιρό από την elen να απαντήσω στις ακόλουθες ερωτήσεις..δεν ξέρω αν ακολούθησα σωστά τη διαδικασία..ωστόσο την ευχαριστώ πολύ και απαντώ:

1.Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Λίγες και μικρές στιγμές συνήθως με αγαπημένα πρόσωπα.

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Τον τελευταίο καιρό μάλλον τίποτα..ίσως η ελπίδα ότι μπορεί απλά να ναι μια καλύτερη μέρα.Συνήθως, ξυπνάω με την αγωνία, αν θα χει ήλιο και ωραία μέρα έξω..είναι αρκετό για να μου φτιάξει την διάθεση.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Συμβαίνει συχνά, δεν θυμάμαι ποιά ήταν η τελευταία φορά.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Παρορμητισμός (αυτό πάει και στα ελαττώματα).

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Ανασφάλεια.

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Συγχωρώ πολύ εύκολα .

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Μάλλον με καμία.

8. Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Όλοι αυτοί καταφέρνουν και ζουν τα όνειρά τους.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Δεν το έχω κάνει ακόμα.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ίσως Φρέντυ Γερμανός.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την εξυπνάδα, το θράσος και την ευγένια(είναι τρεις δεν πειράζει ε?).

12. … και σε μια γυναίκα;
Την δυναμικότητα.

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
No se

14. ???

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Δύσκολη ερώτηση.. ίσως «Τρυποκάρυδος» ήμουν μικρή και με είχε σχεδόν σοκάρει.

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Πολλές!επηρεάζομαι πολύ από τις ταινίες..πάρα πολύ.

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Δεν τα πάω καλά με αυτά, δυστυχώς είμαι τελείως άσχετη.

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
άσπρο

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
................................................................................................

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Κρασί κόκκινο ή λευκό, ανάλογα με την περίσταση.

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Για την αναβλητικότητά μου, για όλα αυτά που θα θελα να κάνω και δεν κάνω.

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Πολύ κλισέ η απάντησή μου: το ψέμμα και την υποκρισία.

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να ακούω μουσική και να σκέφτομαι (όχι απαραίτητα ταυτόχρονα).

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Βλέπω ότι πέφτω στο κενό...σε ένα απύθμενο κενό.
Και
Η μοναξιά, η απόλυτη μοναξιά.

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Το αποφεύγω.

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Δεν έχω.

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Χωρίς πόνο.

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Καλημέρα, είσαι καλά? Και μετά να κουβεντιάσουμε για όλα αυτά που με απασχολούν.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Χμ είμαι λίγο περίεργα...

Αν έχει διάθεση θα 'θελα να προσκαλέσω τη m13 να συνεχίσει με αυτή την συνέντευξη.

ΘΕΛΩ

θέλω να ξυπνήσω μαζί σου με το σπαστικό σου ξυπνητήρι και να μου φτιάξεις πρωϊνό με τα πάντα γιατί πραγματικά τρως τα πάντα..

θέλω να περπατάμε μαζί στο δρόμο εγώ να τραγουδάω και να χορεύω και εσύ να γελάς μαζί μου και να με κοροϊδεύεις και να μου λες "που σε βρήκα εσένα".

θέλω να έρχεσαι δευτέρα πρωί και να έχεις μετρήσει τα δευτερόλεπτα που ήσουν μακριά μου και να μου τα γράφεις συνομωτικά στο χέρι και να μου χαμογελάς.

θέλω να πάω μεσημέρι για ούζα στους διόσκουρους και να γυρνάω με το μετρό μεθυσμένη επτά η ώρα το απόγευμα.

θέλω να κλείνω ολόκληρα 12ωρα μαζί σου και να αναρωτιόμαστε πόσο ακόμα αντέχουμε ξύπνιοι μαζί.

θέλω έξω να βρέχει και να βλέπουμε dvd και να με ταίζεις σοκολάτα και να πίνουμε κρασί και να μιλάμε ως το πρωί ακούγοντας μουσική και να μην μαφήνεις να φύγω γιατί βρέχει πολύ και όταν σταματάει η βροχή να κοιμόμαστε μαζί αγκαλιά.

θέλω να φοράς το μοβ φούτερ που ξέρεις ότι μαρέσει τόσο και τα γυαλάκια σου που σε κάνουν τόσο γλυκό.

θέλω να κάθομαι μαζί σου στα πάρκα και απλά ο χρόνος να σταματάει για εμάς και να μου λες άπειρες φορές πόσο απίστευτη είμαι και πόσο με εκτιμάς και μετά να με σηκώνεις ψηλά και να με έχεις στην αγκαλιά σου.

θέλω να μου κρατάς το χέρι και να είμαι το καλύτερό σου φιλαράκι και να μου μιλάς όπως εσύ ξέρεις αυστηρά δήθεν αλλά και τόσο γλυκά.

θέλω να σε πειράζω όλη την ώρα και να μου λες πόσο δεν με αντέχεις και να ξέρω ότι δεν το εννοείς και να με αγγίζεις όταν είναι μπροστά οι άλλοι δήθεν τυχαιά.

θέλω στα σεμινάρια να είμαι κουρασμένη και να ακουμπάω στον ώμο σου και να γελάμε και να νυστάζω και να πίνεις από τον καφέ μου και να μου λες ότι αυτό δεν είναι καφές και ότι βάζω τα πάντα μέσα στον καφέ μου.

θέλω να μου φέρνεις σοκολατάκια και να θυμώνεις που τα δίνω σε άλλους και να μου κάνεις νάζια και να περιμένουμε δήθεν το λεωφορείο που δεν έρχεται και δεν θα πάρουμε απλά για να κάτσουμε μαζί και να έχουμε κάτι να απαντήσουμε σε αυτούς που μας ρωτάνε.

θέλω να έρχεσαι για τάνγκο μαζί μου και μετά το πρώτο σοκ της έκπληξης να χορεύουμε μαζί και να μου λες πόσο ωραία πέρασες και να μου γελάς και να κάνουμε πλάκα για τον αδάμ που ναι τόσο ψηλός και ότι ε'ιμαστε οι καλύτεροι εκεί μέσα.

θέλω να σε ακούω να μιλάς για τα ταξίδια σου, για τη ζωή σου, για όλα και μετά να ονειρεύομαι πως σε ακολουθώ στην άκρη του κόσμου.

θέλω να μου απαντάς με "εξαρτάται" και "ανάλογα" και να σε ρωτάω και να επιμένω και εσύ να με πειράζεις.

θέλω να είμαι μπροστά σου στις σκάλες του μετρό και να μου λες πως κοιτάς τον κώλο μου και εγώ δήθεν να νευριάζω και εσύ να με δουλεύεις.

θέλω να μυρίζω αυτή τη μυρωδιά σου που είναι τόσο βασανιστική όταν είμαι μακριά σου και τα ρούχα μου να είναι ποτισμένα από αυτήν.

θέλω να μετράς πόσα διαφορατικά ζυγάρια παπούτσια έχω και να με δουλεύεις γι αυτό.

θέλω να έρχομαι μαζί σου για καπ και να φοράω τη τεράστια φόρμα σου και να με μαθαίνει ο μουράγια την κίνηση esquive και εσύ να μου λες ότι δεν θα μπορούσες με άλη κοπέλα να το κάνεις αυτό.

θέλω να με κοροϊδεύεις που φοράω ray-ban γυαλιά και εγώ να σου λέω ότι τα χω χρόνια και ότι δεν είμαι trendy και να μου λες να τα βγάλω για να βλέπεις τα μάτια μου και εγώ να γελάω και να μου λες ότι τα βλέπεις όταν πέφτει πάνω τους ο ήλιος και μετά να φοράς τα γυαλιά μου και να σου λέω πόσο σου πάνε που σαι ξανθός και να κάνεις ότι δεν σε νοιάζει δήθεν αλλά να χαίρεσαι κιόλας.

θέλω να σε ρωτάω u like? και να μου λες ναι. και να με βάζεις να στο λέω ξανά και ξανά επειδή σαρέσει πολύ να στο λέω.

θέλω να μπαίνω στον ίδιο χώρο μεσένα και να βλέπω ότι έχεις έρθει πρώτος και να χτυπάει γρήγορα η καρδιά μου και ξαφνικά να είμαι τόσο ευτυχισμένη..και να ψάχνεις αφορμές να δουλεύουμε κοντά και να μας έχουν πάρει όλοι πρέφα και να μας κοροϊδεύουν και μεις να κάνουμε ότι δεν τρέχει τπτ και να σου τρώω το παστίτσιο και να μου δίνεις πάντα το μισό φαγητό σου αν και ξέρω ότι αν πεινάς δεν μπορείς να λειτουργήσεις και γκρινιάζεις.

θέλω να μου γελάς γιατί ξέρω πως είσαι ευτυχισμένος και περνάς καλά μαζί μου,μ΄αρέσει τόσο να μου χαμογελάς.

θέλω να μας βλέπουν μαζί και να μας ρωτάνε αν πάμε σχολείο ή αν είμαστε αδέρφια.

θέλω να καθόμαστε στις σκαλωσιές απέναντι από το μετρό απέναντι στο παν/μιο και να μιλάμε και να μαστε τόσο κεντρικά αλλά να ναι και τόσο ήσυχα και μετά σιωπή, εσύ να στρίβεις τσιγάρο και ε΄γώ να μην μιλάω γιατί ξέρω ότι με αγνοείς επίτηδες και είμαι εγωίστρια και να μην σου μιλάω πρώτη και απλά να δοκιμάζουμε ο ένας τον άλλο..και να φεύγουμε τσακωμένοι σε αντίθετες κατευθύνσεις και να κλαίω στο μετρό βουβά και να χει βραδιάσει και να νιώθω μόνη και μετά να μου λες ένα απλό je suis triste και να γεμίζεις την καρδιά μου με τέτοια ζεστασιά και να ακούμε μαζί ο καθένας σπίτι του pink floyd -που μου χεις γράψει εσύ- και να μου λες ότι θα θελες να ρθεις κοντάμου και ότι ό,τι και να γίνει μεταξύ μας δεν θες να με χάσεις και να ακούω την φωνή σου που σπάει και ξέρω ότι είσαι και εσύ στεναχωρημένος και να λυγίζω και να σε νιώθω τόσο κοντά.

θέλω να χω πάντα τόσηαγωνία όταν γυρίζεις από τα ταξίδια σου και να σκέφτομαι αν μου χεις φέρει δώρο και αν με σκέφτηκες..ακόμα και αν απογοητεύομαι μετά.

θέλω να μου λες πόσο με αγαπάς και πόσο με μισείς και πόσο σου τη σπάω και είμαι σπαστικιά και ότι θες να με δείρεις και να ξέρω ότι όμως με θέλεις και ότι απλά αντιδράς και μετά όταν σε πειράζω για το σπυράκι σου να σηκώνεσαι και να φεύγεις.

ΤΩΡΑ ΑΠΛΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ή

ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΙΣΩ ΚΑ Ι ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΙΝ ή

ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΤΑΝ ΗΘΕΛΑ ή

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΑΠΟ ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΕΧΩ ΞΕΚΟΛΛΗΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΘΥΜΙΖΕΙ

ΣΗΜΕΡΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΙΟΛΑΣ

ΜΥΣΤΗΡΙΟ

1)Πώς γίνεται όλοι οι άντρες που μου αρέσουν - μηδέν τα % απόκλιση- να ανήκουν στο ζώδιο του καρκίνου ή διδύμου ή παρθένου (χωρίς ιεράρχηση μεταξύ τους η σειρά είναι τυχαία). Και ναι θα με θεωρείται ελαφρόμυαλη και οτιδήποτε άλλο, αλλά είναι απίστευτο αφού πλέον τσεκάρω τον ευατό μου και ρωτάω δήθεν τυχαία στη ροή της συζήτησης και ναι πάντα ισχύει!!!Είναι απίστευτο.

2)Πώς γίνεται όλοι οι γκόμενοι που μου μιλάνε και γενικά γνωρίζω και νιώθω ότι υπάρχει κάτι..ειδικά τον τελευταίο καιρό να έχουν γκόμενα?

3)Πώς γίνεται αυτοί οι ίδιοι γκόμενοι (που έχουν γκόμενα) να μην τα λένε με τον ευατό τους και να παίρνουν τις αποφάσεις τους κ να πούνε έχω γκόμενα κ δεν ασχολούμαι με καμία άλλη κλπ κλπ αλλά να μου δείχνουν ενδιαφέρον, να μου δείχνουν ότι γουστάρουν και μετά να μου λένε ΑΛΛΑ έχω γκόμενα..δηλ βρε χρυσό μου μελαχρινό / ξανθό αγόρι τι με βάζεις σε αυτό το τρυπάκι αφού έχεις κάτι άλλο δηλ έλεος grow up!Το χειρότερο που μου χει τύχει είναι με τον ακατανόμαστο που τον λατρεύω βέβαια ακόμα(ναι είμαι θύμα) να είναι με μια κοπέλα που όμως δεν είναι ακριβώς κοπέλα του και είναι στο εξωτερικό αλλά να γίνεται κάτι κ μεμένα ανάμεσα φιλικού και ερωτικού αλλά τελικά να αποφασίζει να είναι μαζί της με την οποία μια χαρά μαζί ήταν κ μετά πάλι τα ίδια κλπ κλπ ένας φαύλος κύκλος..σε μια τέτοια περίπτωση απλά δεν πρέπει να μπλέκεις εκεί κατέληξα!αυτά με τις απορίες μου..

πάντως στο soul χτες ήταν τέλεια παρά την αποτυχημένη κατάσταση με τον τύπο χεε που θα μου ζητούσε το τηλ να με ξαναδεί αλλά δεν θα το κάνει για λόγους ανωτέρας βίας!
have a nice day
παώ να συνεχίσω την εργασία μου βαριέμαι κ μάλλον αρρώστησα χτες με τη βροχή.

that's all

# στιγμή 1 Η κηφισίας κολλημένη..δεν κουνιέται τίποτα μου περνάν διάφορες σκέψεις από το μυαλό, να σταματήσω ένα μηχανόβιο να με πετάξει μέχρι το σύνταγμα, να πάρω τις πληροφορίες του οτε να ρωτήσω αν όντως ισχύει το taxi μηχανάκι, να αρχίσω να προσεύχομαι να γίνει κανά θαύμα να αδειάσει η κηφισίας.Έδινα εξετάσεις στο cervantes και κλασικά είχα αργήσει να ξεκινήσω ευτυχώς που ο driver είχε navigator κ μας πήγε από κάτι τρελούς δρόμους -κηφισιά σύνταγμα σε 45 λεπτά σε ώρα αιχμής- πραγματικά το άγχος των προφορικών ήταν τπτ μπροστά στο άγχος του να φτάσω!!!Τελικά αργήσαμε 15 λεπτά αλλά η τύχη -την οποία είχα αναθεματίσει άπειρες φορές μέχρι να φτάσω- μου χαμογέλασε δις ο examinador ήταν ένα κουκλί 23 χρονών με τρομερό χαμόγελο ο οποίος μάλλον βαριόταν την ζωή του κ σκεφτόταν ότι θα θελε να ναι σε καμιά παραλία να αράζει..κ επίσης με ρώτησε πράγματα που τα ήξερα ας είναι καλά η profesora ana! Υποσχέθηκα ότι αν προλάβω να δώσω δεν θα ξαναργήσω..χεεε ε καλά δα δεν ήταν κ όρκος..αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω την υπόσχεσή μου!

#στιγμή 2 μήνυμα από μακριά ο κλασικός χαιρετισμός μια ζεστασιά από την έρημο αρκετή..?3 days left..περιμένω (αν και έχω βαρεθεί να περιμένω).

#στιγμή 3 "η αδερφή σου είναι η πιο όμορφη εδώ μέσα" από μία καλή φίλη..ένιωσα πολύ περήφανη απλά..

(γενέθλια sis κρίμα που δεν βγάλαμε φωτογραφίες και ναι δεν ξέρω πως τα κατάφερα να μείνουμε χωρις φωτογραφική -δεν την είχα φορτίσει-)

#στιγμή 4 βγάζω εισητήριο στο μετρό από το μηχάνημα κ βλέπω ότι κάποιος φουκαράς βιαζόταν πολύ κ ξέχασε να πάρει τα ρέστα του 80 λεπτά ήταν μόνο αλλά ήταν αρκετά για να χαμογελάσω στιγμιαία και επίσης με βόλεψαν μια χαρά για τα μεταφορικά της ημέρας.

Ψάχνω και για άλλες καλές στιγμές αλλά δυστυχώς οι τελευταίες δύο βδομάδες ήταν πολύ δύσκολες από κάθε άποψη..ελπίζω για τα καλύτερα που θα ρθουν (;)

le Petit Prince

Les hommes de chez toi.dit le petit prince,cultivent cinq mille roses dans un meme jardin..et ils n'y trouvent pas ce qu'ils cherchent...

- Ils ne le trouvent pas,respondis-je...

-Et cependant ce qu'ils cherchent pourrait etre trouve dans une seule rose ou un peu d'eau...

-Bien sur, repondis-je.

Et le petit prince ajouta:

"Mais les yeux sont aveugles.Il faut chercher avec le coeur."

ANTOINE DE SAINT-EXUPERY

Η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε..

Τον τελευταίο καιρό όλο γκρινιάζω απορώ πως με αντέχουν οι γύρω μου ώρες ώρες.. πραγματικά!

Στο μετρό..μπαίνεις το πρωί με όλη την καλή διάθεση αν και -τουλάχιστον εγώ σχεδόν πάντα νυσταγμένη- τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει τη ευφορία που νιώθεις εκτός από κάποιους απολίτιστους βαρβάρους που θα μπορούσαν να περάσουν από πάνω σου προκειμένου να μπουν στο μετρό. Δεν περιμένουν καν το κόσμο να βγει δεν πα να ναι ο άλλος φορτωμένος,γυναίκες με καρότσια με μωρά..το χαβά τους αυτοί..κάτι τέτοιες στιγμές με πιάνει τρέλα.Η ίδια κατάσταση σε λεωφορεία και γενικά παντού. Αυτά τα άτομα μάλλον είναι τα ίδια που πάνε να σου πάρουν τη σειρά -δήθεν αδιάφορα- σε κάθε δημόσια υπηρεσία, στο σούπερ μάρκετ και γενικά παντού.

Στη δουλειά(1)..δανείζεις κατί δικό σου, τελείως ασήμαντο και μικρό, μιλάμε για κάτι κυριολεκτικά ανάξιο λόγου (όπως λόγου χάρη μά γόμα).Ε λοιπόν, τρελαίνομαι να μη μου επιστρέφουν τα πράγματά μου, εκνευρίζομαι αφάνταστα να τα βρίσκω μετακινημένα - πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος ψαχούλευε στο γραφείο μου- και γενικά μπορώ να γίνω πολύ σπαστικιά..να μην μιλήσω για όταν δανείζεις κάτι κ στο γυρίζουν σπασμένο, χαλασμένο ή σε κακό χάλι γενικότερ!βέβαια η αλήθεια είναι ότι τις περισότερες φορές βρίζω από μέσα μου και δεν λέω τπτ..πράγμα που τελικά λειτουργεί τελείως αντίθετα γιατίεκνευρίζομαι ακόμα πιο πολύ.

Στη δουλειά(2)...κάθεσαι απορροφημένη, στο γραφειάκι σου και κάνεις τη δουλίτσα σου,δεν μιλάς, δεν λαλάς, δεν ενοχλείς κανέναν, στο τσακίρ κέφι ακούς και λίγο μουσικούλα -χαμηλά πάντα- και έρχεται τώρα ο κάθε ένας να σε διακόψει να σου πει να κάνεις κάτι άλλο,να σου κουτσομπολέψει τον τάδε ή τον δείνα και γενικά να σε αποσυντονίσει. Το χειρότερό μου είναι..να έρχεται κάποιος και καλά να πιάσει ψιλοκουβεντούλα να σε καλοπιάσει ή οτιδήποτε και στο τέλος να σου φορτώσει δουλειά η οποία ούτε κατά διάνοια δεν είναι δικιά σου, ωστόσο, εσύ πρέπει να την κάνεις για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους -φαντασία να χεις- και τελικά απλά τους κάνεις τη δουλειά και βρίζεις από μέσα σου..Ο κανόνας αυτός λειτουργεί καλύτερα αν δουλεύεις σε οικογενειακή επιχείρηση εκεί να δεις χώσιμο (και όχι τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα όταν δουλεύεις για το αφεντικό μαμά ή μπαμπά όπως θα σπεύσει να πει ο καθένας μιλάω εκ προσωπικής πείρας) .

Στο δρόμο.. είναι ο τύπος -συνήθως σε μικρό αμάξι, με φιμέ τζάμια και εξάτμιση ή μπουριά να πω καλύτερα , ενοχλητικό τόσο για την αισθητική μας όσο και για το περ/λον- που δήθεν θέλει να στο παίξει γρήγορος και ενώ βλέπει ότι τα αμάξια μπροστά στη Κατεχάκη π.χ. είναι κολλημένα εκεί αυτός και δωσ του το γκάζι..οπότε σου αφήνει δύο επιλογές ή να αλλάξεις λωρίδα και να τον αφήσεις να κάνει τα δικά του ή να αναγκάζεσαι κ εσύ να φρενάρεις στο χιλιοστό..πολλές φορές περνάει από το μυαλό μου κ η τρίτη επιλογή να του πατήσεις ένα φρένο του μ..ακα να μη ξέρει που να σταματήσει κ ας είναι να πέσει κ πάνω σου να σε πληρώνει κιόλας! Σημειωτέον, αυτοί ειναι οι ίδιοι τύποι που πατάνε ξερογκαζιές στα φανάρια και πατάνε την κόρνα τους σχεδόν πριν προλάβει να ανάψει πράσινο το φανάρι.

Α τέλος θέλω να πλακώσω στο ξύλο όλα τα παιδάκια -κυρίως αυτά του γυμνασίου- μου τη σπάνε που κυκλοφορούνε με ένα θάμνο για μαλλιά και με ένα ύφος μονίμως μπλαζέ, μου τη σπάνε που ναι μισό μέτρο και καπνίζουν - ιδιάτερα αυτά που μαζεύονται και καπνίζουν στα starbucks ενώ ξέρουν ότι μέσα απαγορεύεται κ πουλάνε μυαλό με ατάκες του τύπου "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο", μου τη σπάνε που βρίζουν σαν λιμενεργάτες -1.δεν έχω τπτ με τους ανθρώπους 2.και εγώ βρίζω ιδιαίτερα όταν οδηγώ..αλλά προσπαθώ να το κόψω -κατά γενική ομολογία είναι αντισεξουαλικό- 3.έχω ψυχολογικά γιατί η μαμά μου μου έβαζε πιπέρι στο στόμα όταν έβριαζα όταν ήμουν μικρή..όπου βρισιά βλ.αδερφή ή κάτι τέτοιο τώρα όχι αυτά που λένε τα μικρα..πάντως τα συγχαίρω γαι το εύρος του λεξιλογίου κ την εφευρετικότητά τους lol.και επιτέλους μου τη σπάνε που μιλάνε τόσο πρόστυχα και ανέραστα για τις κοπέλες..γιατί περί ανώριμων κοντοπίθαρων και ανέραστων ατόμων πρόκειται...ρε εμείς το κάναμε θέμα ρεεεε να δώσουμε ένα φιλί στην εκδρομή και το θεωρούσαμε τρομερό που η τάδε έκανε σεξ με τον τάδε (κάτι τέτοιες στιγμές ανησυχώ για τη μικρή μου αδερφή).

Ε πείτε μου είναι να μην γκρινιάζω??Κάτι τέτοιες στιγμές απλά δεν την παλεύω (όπως λέει κ ένας φίλος μου που ναι στρατό).

Καιρός ήταν

Η ευχή μου πραγματοποιήθηκε

σήμερα δεν σε σκέφτομαι και τόσο

και βασικά νομίζω πως τελικά ξενέρωσα και

δεν θέλω όπως ήθελα πριν

Sun Tsu Clausewits και καθόλου έμπνευση

Άλλη μία φορά κάθομαι και γράφω και αναρωτιέμαι αν θα με διαβάσει κανείς..όχι ότι γράφω κάτι αξιόλογο ούτε η καθημερινή μου πραγματικότητα είναι και τόσο ενδιαφέρουσα..έτσι για να σκοτώσω τον χρόνο μου.

ΑΝ και θα θέλα κάποια στιγμή να με ανακαλύψεις τυχαία.Δεν νομίζω ότι θα ξαφνιαζόσουν τα μάτια μου δεν λένε ψέμματα..

Δεν θέλω να μου αφήσεις το χέρι και να προδώσεις πάλι αυτό που έχουμε ότι και αν είναι αυτό εντάξει δεν είναι απλά μια φιλία και αυτό σε τρομάζει

Τις προάλλες λέγαμε πόσο μοιραία είναι όλα,λες και λειτουργούν όλα βάση ενός καλά κρυμμένου και κρυπτογραφυμένου σχεδίου.
Σκέψου..

Δεν ήρθα σήμερα αν και θα μπορούσα, ίσως φοβόμουν το μετά, το μετά το κρασί, το μετά το φαγητό, την επόμενη μέρα

Αύριο θα μαι λίγο πιο κοντά ή λίγο πιο μακριά?

ΘΑ ΜΑΦΗΣΕΙΣ να πλησιάσω ή είναι πολύ τολμηρό?

Μου χει λείψει η μυρωδιά σου

Τώρα λοιπόν που εσύ διαβάζεις τα βιβλία μου..και βλέπεις τις σημειώσεις μου με σκέφτεσαι καθόλου??η απλά θα χρησιμοποιήσεις τα βιβλία μου και θα μου τα επιστρέψεις?

Μήπως τελικά όσο πιο πολύ με φοβάσαι και με αποφεύγεις τόσο πιο πολύ μου δείχνεις ότι σου ναι δύσκολο το όλο αυτό μεταξύ μας..?

και μετά είναι και αυτά τα ταξίδια σου πόσες εικόνες, πόσα θα θελα να μου πείς πόσο θέλω να ταξιδέψω μαζί σου..θα μπορούσα να σ'ακολουθήσω μέχρι την άκρη του κόσμου..σχεδόν τρομακτικό μου ακούγεται αυτό

σκέψεις όνειρα

βερολίνο μαρόκο βερολίνο

και εγώ?

κάθε

φορά που

φεύγεις φοβάμαι για

το πώς θα μαστε όταν

γυρίσεις

θέλω αύριο να ξυπνήσω και να έχουν στερέψει όλα τα θέλω μου για σένα

fairytale gone bad

Έχει αρχίζει και με κουράζει αυτό το όλο με εμάς..οκ τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελα μεταξύ μας και ναι δικαιολογημένα γιατί ως constant dreamer τα πράγματα δεν έρχονται όντως ποτέ όπως ακριβώς τα σκέφτομαι!Δεν παραπονιέμαι καμιά φορά έρχονται και καλύτερα..

Εμείς λοιπόν είχαμε μείνει στην πριν το Βερολίνο εποχή που ήμουν αυτή που σε καταλάβαινε και por supuesto δεν ήθελες να με χάσεις με τίποτα.

Κάθε φορά που σε ρωτάω γι αυτό μου λες να μην είμαι τόσο ανταγωνιστικιά και ότι δεν μετράει -σε μας- ποιός κάνει την πρώτη κίνηση, δεν μετράει ότι σε πλησιάζω εγώ για να μιλήσουμε και επιτέλους να σταματήσω να κάνω σα πεντάχρονο που απλά θέλει επιβεβαίωση.

Και ναι οκ είμαι εγωίστρια και ναι οκ μπορώ να γίνω και πολύ γκρινιάρα και σπαστικιά όπως με λες - με την καλή έννοια-

Αλλά πειράζει που νιώθω ότι σε χάνω..

πειράζει που νιώθω ότι απλά τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά?

Μου λες ότι δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ και μετά σιωπή για μέρες πολλές..

μήπως τελικά καταλαβαίνεις πολύ καλά?

μήπως απλά δεν σε νοιάζει..

te echo de menos

Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ από όλα είναι ότι περνούσαμε καλά και ξαφνικά δεν έχουμε τίποτα να πούμε..callado

κ εδώ μπαίνει το ερώτημα σου <δεν έχουμε ή δεν θέλουμε>

Λοιπόν τί από τα δύο είναι?

Koop Island Blues


Hello my love It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own
The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you
Or anyone like you
We said goodbye
With the smile on our faces
Now you're alone
You're so sad on your own
The truth is
We run out of time
Now you’re looking for me
Or anyone like me
Na na na na…
Hello my love
It's getting cold on this island
I'm sad alone
I'm so sad on my own
The truth is
We were much too young
Now I'm looking for you Or anyone like you

closer(2004)

Κυριακή βράδυ, ένα αρκετά κουραστικό σκ τελείωσε και από δευτέρα στην βαρετή καθημερινότητα..τι καλύτερο από το να κάτσεις να δεις ένα dvd!Άπειρες επιλογές, ωστόσο, στην όλη διάθεση της βραδυάς ταίριαζε περισσότερο το closer. Η αλήθεια είναι ότι όταν την είχα δει για πρώτη φορά στην αίθουσα του σινεμά είχα απογοητευτεί και μου είχε αφήσει ένα αρκετά δύσκολο και βαρύ συναίσθημα-με απόσταση δύο χρόνων σχεδόν- νομίζω ότι μου άφησε ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Μία αρκετά σκληρή και ρεαλιστική ταινία με πολύ καλό soundtrack -damien rice the blowers daughter- απίστευτη η σκηνή με natalie portman κ jude law στην αρχή της ταινίας. Το ερώτημα που θέλω να θέσω είναι πώς γίνεται ο έρωτας καμία φορά να σε κάνει να νιώθεις τόσο -used- τόσο άδειος που να ξεχνάς τι είναι δικό σου πραγματικά και τι από σένα καθορίζεται από αυτούς που πέρασαν και αυτούς που θα έρθουν. Ενώ από πριν ξέρεις ότι όλα είναι περαστικά και κάθε φορά αφήνεις τον ευατό σου να πιστέψει το ίδιο παραμύθι μόνο που ο έρωτας είναι κατάσταση loose-loose. Δεν υπάρχουν νικητές μόνο χαμένοι και είναι πολλοί (χαμένος χρόνος, χαμένη ενέργεια, χαμένος κόπος..)Και το βασικό ερώτημα είναι τι σε κάνει κάθε φορά να θες να τα κάνεις όλα από την αρχή..