Τελικά μεσα στην ακαταταξία μου είμαι πολύ τακτική.

Για να είμαι σε θέση να ξεχάσω κάτι που με πονάει ή που με πόνεσε,πρέπει να το αναλύσω από κάθε δυνατή άποψη,να αφιερώσω όλα μου τα ψυχικά αποθέμετα σε αυτό να το εκλογικεύσω,να το εκμηδενίσω και τελικά αφού ξέρω τα ακριβή αίτια που ορίζουν συνήθως την ανθρώπινη συμπεριφορά να τα καταχωρήσω στην ακρή του μυαλού μου με αύξοντα αριθμό και να μπορώ να πω case closed.

Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απλά δεν μπορώ να προχωρήσω, απλά δεν μπορώ να δεκτώ πως υπάρχουν άλυτες υποθέσεις ή το ότι ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αστάθμητος και ότι πολλές φορές ο άνθρωπος λειτουργεί τελείως έξω από τον τρόπο σκέψης του και ότι απλά φέρεται κάπως χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, απλά"έτσι".

Ακόμα και το εν βρασμώ ψυχής για εμένα δεν αποτελεί ικανή εξήγηση, ναι βρε αδερφέ μου μπορώ να δεκτώ ότι κάποιος μπορεί να ενήργησε εν βρασμώ ψυχής, ωστόσο, τι είναι αυτό που τον έκανε να φερθεί έτσι, γιατί δεν είναι ότι ο χριστιανός ξύπνησε το πρωί και του γυρίσαν τα μυαλά και έγινε από άκακο αρνάκι του θεούλη ένας απεχθής εγκληματίας πχ, κάτι υπάρχει από πίσω άλλοτε το προφανές και άλλοτε μια καλά συγκαλυμένη ιστορία (ο πατέρας του τον κακοποιούσε σεξουαλικά, η κοινωνία του φέρθηκε άδικα και άλλα τέτοια).

Συνεπώς, φτάνουμε στο σημείο που οι απαντήσεις γίνονται αυτοσκοπός και που απλά δεν μπορώ να τελειώσω μέσα μου κάτι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς έχει συμβεί και φυσικά απορρίπτω κάθε εξήγηση που δεν πληροί τις προυποθέσεις μου,δηλαδή ναι είναι MALLάκας αλλα παρ' όλα αυτά γιατί φέρθηκε έτσι?

Μακάρι να ξερα λοιπόν για να μπορώ και εγώ να σκουπίσω να ξεσκονίσω να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου και να συνεχίσω..και όπως λέει και ο πατέρας μου μεγάλο πράγμα να ξέρεις αρχειοθέτηση, βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον αρχιδοθέτηση μου χρειάζεται.