Tuesday, August 28, 2007

Saturday, August 18, 2007



Τελικά μεσα στην ακαταταξία μου είμαι πολύ τακτική.

Για να είμαι σε θέση να ξεχάσω κάτι που με πονάει ή που με πόνεσε,πρέπει να το αναλύσω από κάθε δυνατή άποψη,να αφιερώσω όλα μου τα ψυχικά αποθέμετα σε αυτό να το εκλογικεύσω,να το εκμηδενίσω και τελικά αφού ξέρω τα ακριβή αίτια που ορίζουν συνήθως την ανθρώπινη συμπεριφορά να τα καταχωρήσω στην ακρή του μυαλού μου με αύξοντα αριθμό και να μπορώ να πω case closed.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση απλά δεν μπορώ να προχωρήσω, απλά δεν μπορώ να δεκτώ πως υπάρχουν άλυτες υποθέσεις ή το ότι ο ανθρώπινος παράγοντας είναι αστάθμητος και ότι πολλές φορές ο άνθρωπος λειτουργεί τελείως έξω από τον τρόπο σκέψης του και ότι απλά φέρεται κάπως χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, απλά"έτσι".
Ακόμα και το εν βρασμώ ψυχής για εμένα δεν αποτελεί ικανή εξήγηση, ναι βρε αδερφέ μου μπορώ να δεκτώ ότι κάποιος μπορεί να ενήργησε εν βρασμώ ψυχής, ωστόσο, τι είναι αυτό που τον έκανε να φερθεί έτσι, γιατί δεν είναι ότι ο χριστιανός ξύπνησε το πρωί και του γυρίσαν τα μυαλά και έγινε από άκακο αρνάκι του θεούλη ένας απεχθής εγκληματίας πχ, κάτι υπάρχει από πίσω άλλοτε το προφανές και άλλοτε μια καλά συγκαλυμένη ιστορία (ο πατέρας του τον κακοποιούσε σεξουαλικά, η κοινωνία του φέρθηκε άδικα και άλλα τέτοια).


Συνεπώς, φτάνουμε στο σημείο που οι απαντήσεις γίνονται αυτοσκοπός και που απλά δεν μπορώ να τελειώσω μέσα μου κάτι χωρίς να ξέρω τι ακριβώς έχει συμβεί και φυσικά απορρίπτω κάθε εξήγηση που δεν πληροί τις προυποθέσεις μου,δηλαδή ναι είναι MALLάκας αλλα παρ' όλα αυτά γιατί φέρθηκε έτσι?

Μακάρι να ξερα λοιπόν για να μπορώ και εγώ να σκουπίσω να ξεσκονίσω να βάλω μια τάξη στο μυαλό μου και να συνεχίσω..και όπως λέει και ο πατέρας μου μεγάλο πράγμα να ξέρεις αρχειοθέτηση, βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον αρχιδοθέτηση μου χρειάζεται.





1408






Οι χειρότεροι δαίμονες και οι άγγελοι της ψυχής μας κρύβονται μέσα μας.
Αυτές είναι οι πιο σκοτεινές δυνάμεις από τις οποίες δεν μπορούμε να κρυφτούμε ή να ξεφύγουμε με κάποιο τρόπο, ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου ίσως είναι τελικά ο ίδιος του ο ευατός.


















Wednesday, August 8, 2007

D i P l O M A

intermedio d e

e s p a n o l


APTO

Tuesday, August 7, 2007

Αίγινα - Πειραιάς - Μύκονος - Ραφήνα 1


Κάθε φορά το μυαλό μου ταξιδεύει μακριά..ξαπλωμένη στο κατάστρωμα χίλιες ιδέες φτερουγίζουν στο μυαλό μου, ακούω μουσική κοιτάω την θάλασσα και νιώθω εκεί για λίγες στιγμές ελεύθερη.
.................................................
Αφήνω πίσω εσένα που με πλήγωσες και εσένα που τον άφησες να με πληγώσει ,δεν ξέρω με ποιόν να θυμώσω πιό πολύ και ποιόν να συγχωρήσω τελικά..ίσως οι φιλίες και τα όνειρα που έκανα μείναν τελικά ξεκρέμαστες ίσως για μια ακόμα φορά τα υπολόγισα λάθος.
.................................................
Ελεύθερη χωρίς χτές και αύριο απλά ελεύθερη για λίγες ώρες..πόσο μαρέσει να ταξιδεύω κατάστρωμα μόνη στη μοναξιά μου ακόμα και με παρέα μόνη στη μοναξιά μου.
..............................................
Και εσύ το μόνο που έκανες ήταν να πεις πως πέρασες μια πολυ δύσκολη κατάσταση και με παρακαλείς να μην απαντήσω και όλα αυτά από sms..που φτάσαμε.
....................................
Το πιο μοναχικό καλοκαίρι μου, μοναξιά με πολυ δόση τρέλας οδηγεί τελικά την κάθε μου απόφαση το κάθε μου βήμα και από την απόλυτη μοναξιά μέσα στον πολύ κόσμο με αγαπημένη παρέα.
......................
Δεν περιμένω τίποτα πια από εμάς απλά κρίμα που τελείωσε νωρίς δεν θέλω να προχωρήσω δεν θέλω να σε σβήσω τόσο γρήγορα αν και θα πρεπε τελικά μόνο αυτό να κάνω θα πρεπε να μην ασχολούμαι καν μαζί σου και αυτό το σε παρακαλώ μην απαντήσεις με διέλυσε ..ξημερώματα πριν φύγω για το νησί.
.............................................................
Παρέα όλες κορίτσια νέες όμορφες καμιά φορά μας βλέπω από έξω δεν μας λείπει τίποτα και όμως πάντα κάτι λείπει..έχουμε γίνει όλοι λίγο πιο αχόρταγοι λίγο πιο ανυπόμονοι και το αδηφάγο ρολόι της μοίρας δεν περιμένει..θέλουμε να τα προλάβουμε και να τα κάνουμε όλα λίγο πριν ξημερώσει, λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι, λίγο πριν περάσει άλλη μια χρονιά,πάντα λίγο πριν.
.....................................................
Και στο νησί με έπιασε η ανάμνησή σου και με κυρίευσε, νομίζω ξεκίνησε από μια στιγμή που μου θύμισέ κάτι και ολοκληρώθηκε με την μυρωδιά σου..μου ήρθε η μυρωδία σου όταν μόλις είχες σβήσει το τσιγάρο και ανέβηκε στο σώμα μου και με παρέλυσε ένιωσα αδύναμη μικρή και μετά ήθελα να κάνω φονικό να την σκοτώσω την ανάμνηση να μη θυμάμαι τίποτα από εσένα.
..............................................
Ξημέρωσε, πάντα νύχτα στη χώρα μέχρι το πρωί, μετά λίγο ζαλισμένες λίγη διάθεση για αστεία, κουρασμένες και η κάθε μία να χάνεται στις σκέψεις της..λίγες ώρες ύπνου και πάλι στο πόδι για μπάνιο.Ένα βράδυ μου είπε η Ε. αν έβλεπα όνειρο γιατί παραμιλούσα στον ύπνο μου..μάλλον κάτι θα έβλεπα.
........................................
Ίσως έβλεπα εσένα.Με τον καιρό δεν έχω πια θυμό πάει σχεδόν ένας μήνας απλά ψάχνω ένα γιατί και κανείς δεν μου το δίνει..σε ένα αόρατο παιχνίδι εξουσίας είμαι το πιο αδύναμο πλάσμα, το πιο ανυποψίαστο που απλά ψάχνει τις απαντήσεις και όλοι γύρω του το καθοδηγούν προς λάθος μονοπάτια.
........................................................
Όπως λέει και ο Πλιάτσικας love is the only solution-ποιός έχει λόγο στην αγάπη να με βγάλει από τα δεσμά της..ή αλλιώς το ξέρω θα ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς.
..........................................................