Such a messy life

Τον τελευταίο καιρό νιώθω ότι όλα γύρω μου τρέχουν και ότι απλά δεν προλαβαίνω. Έχω έντεκα αδιάβαστα e-mail, και μόλις χτες βρήκα χρόνο να κάνω silk-epil μετά από αιώνες, το πράγμα απλά δεν πήγαινε άλλο λίγο ακόμα και θα με κλείναν σε κανά ζωολογικό κήπο. Έχω απέραστες φωτογραφίες στην ψηφιακή εδώ και έναν μήνα, μια στίβα από σιδερωμένα καλοκαιρινά ρούχα στη βιβλιοθήκη μου και ένα τζην που το χω πάρει σχεδόν ένάμισι μήνα και δεν έχω καταφέρει να πάω στη μοδίστρα. Η γιαγιά μου από Θεσ/νικη με πήρε τηλ και μου είπε ότι έχει τρία χρόνια να με δει και σκεφτόμου πώς γίνεται αυτό και νόμιζα ότι έχει περάσει πολύ πιο λίγος καιρός και της εξηγούσα ότι δεν έχω χρόνο και ότι κουράζομαι πολύ πράγμα που μετά μετάνιωσα και σκέφτομαι οπωσδήποτε να ανέβω ένα από τα επόμενα σκ. Επίσης, τις περισσότερες φορές θέλω να τα προλαβαίνω όλα με αποτέλεσμα να τρώω μόνο αηδίες και να παχαίνω και να γκρινιάζω. Να μην προλαβαίνω να γυμνάζομαι με αποτέλεσμα να νιώθω πάντα κουρασμένη και χωρίς ενέργεια.Να παίρνω αντιβίωση αλλά να θέλω και να βγαίνω, να ξενυχτάω, να δουλεύω και να μην τρώω σωστά με αποτέλεσμα με το που τελειώνω την αντιβίωση να χω φορτωθεί ένα ολοκαίνουργιο συνάχι και μύκητες bonus.Τα προσωπικά μου δεν πάνε ιδιαίτερα καλά καθώς πραγματικά κάτι πάει τελείως στραβά μ'εμένα. Τόσο καιρό γκρινιάζω για το Θ. που είναι τόσο γλυκούλης και μαρέσει και τόσο μλκς αλλά που εγώ τον θέλω και μπλα μπλα μπλα και μετά ανακαλύπτω ότι είμαι τρελά ερωτευμένη κατά βάθος με τον κολλητό του με τον οποίο είχαμε κάτι πολύ σύντομο κ τελείως αθώο πριν καιρό και φεύγει για Βρυξέλλες και εγώ του γκρινιάζω και τον βλέπω στον ύπνο μου σε ένα τελείως ζωντανό και παράλογο όνειρο και τότε καταλαβαίνω ότι είναι ο δικός μου Mcdreamy αλλά είναι μακριά, plus ότι έχει γκόμενα που είναι μια φοβερή κοπέλα και νιώθω ενοχές μόνο που νιώθω κάτι γι αυτόν. Και αυτό το όνειρο ήταν τόσο ζωντανό που με ξύπνησε και δεν θυμάμαι καν την ερώτηση που μου κανε ο Mcdreamy στον ύπνο μου. Και μετά είναι και αυτό το απλό ερώτημα που με βασανίζει εδώ και ένα χρόνο τί θα κάνω τέλος πάντων με τη ζωή μου. Μακάρι να υπήρχε μία δεύτερη ευκαιρία να μπορούσαμε να ζούμε δύο και τρεις φορές για να τα κάναμε όλα χωρίς άγχος και με περισσότερη ισορροπία και υπομονή. Εγώ δεν έχω τίποτα από τα δύο. Και θα θελα να μπορούσα να ακούω μουσική όλη μέρα είναι ένα από τα πέντε δώρα που θα μπορούσε να χει ένας άνθρωπος (φαγητό, sex, μουσική-ταινίες, φίλους και φυσικά ποτό ).
Για όλα αυτά χτες κατέληξα με την κολλητή μου στο δικό μας Joes place και έγινα κομμάτια. Απλά κομμάτια με έναν τελείως απελευθερωτικό τρόπο που όμως πάει πακέτο με τον πονοκέφαλο της επόμενης μέρας.
My therapist says???