fairytale gone bad

Έχει αρχίζει και με κουράζει αυτό το όλο με εμάς..οκ τα πράγματα δεν ήρθαν όπως ήθελα μεταξύ μας και ναι δικαιολογημένα γιατί ως constant dreamer τα πράγματα δεν έρχονται όντως ποτέ όπως ακριβώς τα σκέφτομαι!Δεν παραπονιέμαι καμιά φορά έρχονται και καλύτερα..

Εμείς λοιπόν είχαμε μείνει στην πριν το Βερολίνο εποχή που ήμουν αυτή που σε καταλάβαινε και por supuesto δεν ήθελες να με χάσεις με τίποτα.

Κάθε φορά που σε ρωτάω γι αυτό μου λες να μην είμαι τόσο ανταγωνιστικιά και ότι δεν μετράει -σε μας- ποιός κάνει την πρώτη κίνηση, δεν μετράει ότι σε πλησιάζω εγώ για να μιλήσουμε και επιτέλους να σταματήσω να κάνω σα πεντάχρονο που απλά θέλει επιβεβαίωση.

Και ναι οκ είμαι εγωίστρια και ναι οκ μπορώ να γίνω και πολύ γκρινιάρα και σπαστικιά όπως με λες - με την καλή έννοια-

Αλλά πειράζει που νιώθω ότι σε χάνω..

πειράζει που νιώθω ότι απλά τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά?

Μου λες ότι δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ και μετά σιωπή για μέρες πολλές..

μήπως τελικά καταλαβαίνεις πολύ καλά?

μήπως απλά δεν σε νοιάζει..

te echo de menos

Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ από όλα είναι ότι περνούσαμε καλά και ξαφνικά δεν έχουμε τίποτα να πούμε..callado

κ εδώ μπαίνει το ερώτημα σου <δεν έχουμε ή δεν θέλουμε>

Λοιπόν τί από τα δύο είναι?