Η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε..

Τον τελευταίο καιρό όλο γκρινιάζω απορώ πως με αντέχουν οι γύρω μου ώρες ώρες.. πραγματικά!

Στο μετρό..μπαίνεις το πρωί με όλη την καλή διάθεση αν και -τουλάχιστον εγώ σχεδόν πάντα νυσταγμένη- τίποτα δεν θα μπορούσε να χαλάσει τη ευφορία που νιώθεις εκτός από κάποιους απολίτιστους βαρβάρους που θα μπορούσαν να περάσουν από πάνω σου προκειμένου να μπουν στο μετρό. Δεν περιμένουν καν το κόσμο να βγει δεν πα να ναι ο άλλος φορτωμένος,γυναίκες με καρότσια με μωρά..το χαβά τους αυτοί..κάτι τέτοιες στιγμές με πιάνει τρέλα.Η ίδια κατάσταση σε λεωφορεία και γενικά παντού. Αυτά τα άτομα μάλλον είναι τα ίδια που πάνε να σου πάρουν τη σειρά -δήθεν αδιάφορα- σε κάθε δημόσια υπηρεσία, στο σούπερ μάρκετ και γενικά παντού.

Στη δουλειά(1)..δανείζεις κατί δικό σου, τελείως ασήμαντο και μικρό, μιλάμε για κάτι κυριολεκτικά ανάξιο λόγου (όπως λόγου χάρη μά γόμα).Ε λοιπόν, τρελαίνομαι να μη μου επιστρέφουν τα πράγματά μου, εκνευρίζομαι αφάνταστα να τα βρίσκω μετακινημένα - πράγμα που σημαίνει ότι κάποιος ψαχούλευε στο γραφείο μου- και γενικά μπορώ να γίνω πολύ σπαστικιά..να μην μιλήσω για όταν δανείζεις κάτι κ στο γυρίζουν σπασμένο, χαλασμένο ή σε κακό χάλι γενικότερ!βέβαια η αλήθεια είναι ότι τις περισότερες φορές βρίζω από μέσα μου και δεν λέω τπτ..πράγμα που τελικά λειτουργεί τελείως αντίθετα γιατίεκνευρίζομαι ακόμα πιο πολύ.

Στη δουλειά(2)...κάθεσαι απορροφημένη, στο γραφειάκι σου και κάνεις τη δουλίτσα σου,δεν μιλάς, δεν λαλάς, δεν ενοχλείς κανέναν, στο τσακίρ κέφι ακούς και λίγο μουσικούλα -χαμηλά πάντα- και έρχεται τώρα ο κάθε ένας να σε διακόψει να σου πει να κάνεις κάτι άλλο,να σου κουτσομπολέψει τον τάδε ή τον δείνα και γενικά να σε αποσυντονίσει. Το χειρότερό μου είναι..να έρχεται κάποιος και καλά να πιάσει ψιλοκουβεντούλα να σε καλοπιάσει ή οτιδήποτε και στο τέλος να σου φορτώσει δουλειά η οποία ούτε κατά διάνοια δεν είναι δικιά σου, ωστόσο, εσύ πρέπει να την κάνεις για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους -φαντασία να χεις- και τελικά απλά τους κάνεις τη δουλειά και βρίζεις από μέσα σου..Ο κανόνας αυτός λειτουργεί καλύτερα αν δουλεύεις σε οικογενειακή επιχείρηση εκεί να δεις χώσιμο (και όχι τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα όταν δουλεύεις για το αφεντικό μαμά ή μπαμπά όπως θα σπεύσει να πει ο καθένας μιλάω εκ προσωπικής πείρας) .

Στο δρόμο.. είναι ο τύπος -συνήθως σε μικρό αμάξι, με φιμέ τζάμια και εξάτμιση ή μπουριά να πω καλύτερα , ενοχλητικό τόσο για την αισθητική μας όσο και για το περ/λον- που δήθεν θέλει να στο παίξει γρήγορος και ενώ βλέπει ότι τα αμάξια μπροστά στη Κατεχάκη π.χ. είναι κολλημένα εκεί αυτός και δωσ του το γκάζι..οπότε σου αφήνει δύο επιλογές ή να αλλάξεις λωρίδα και να τον αφήσεις να κάνει τα δικά του ή να αναγκάζεσαι κ εσύ να φρενάρεις στο χιλιοστό..πολλές φορές περνάει από το μυαλό μου κ η τρίτη επιλογή να του πατήσεις ένα φρένο του μ..ακα να μη ξέρει που να σταματήσει κ ας είναι να πέσει κ πάνω σου να σε πληρώνει κιόλας! Σημειωτέον, αυτοί ειναι οι ίδιοι τύποι που πατάνε ξερογκαζιές στα φανάρια και πατάνε την κόρνα τους σχεδόν πριν προλάβει να ανάψει πράσινο το φανάρι.

Α τέλος θέλω να πλακώσω στο ξύλο όλα τα παιδάκια -κυρίως αυτά του γυμνασίου- μου τη σπάνε που κυκλοφορούνε με ένα θάμνο για μαλλιά και με ένα ύφος μονίμως μπλαζέ, μου τη σπάνε που ναι μισό μέτρο και καπνίζουν - ιδιάτερα αυτά που μαζεύονται και καπνίζουν στα starbucks ενώ ξέρουν ότι μέσα απαγορεύεται κ πουλάνε μυαλό με ατάκες του τύπου "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο", μου τη σπάνε που βρίζουν σαν λιμενεργάτες -1.δεν έχω τπτ με τους ανθρώπους 2.και εγώ βρίζω ιδιαίτερα όταν οδηγώ..αλλά προσπαθώ να το κόψω -κατά γενική ομολογία είναι αντισεξουαλικό- 3.έχω ψυχολογικά γιατί η μαμά μου μου έβαζε πιπέρι στο στόμα όταν έβριαζα όταν ήμουν μικρή..όπου βρισιά βλ.αδερφή ή κάτι τέτοιο τώρα όχι αυτά που λένε τα μικρα..πάντως τα συγχαίρω γαι το εύρος του λεξιλογίου κ την εφευρετικότητά τους lol.και επιτέλους μου τη σπάνε που μιλάνε τόσο πρόστυχα και ανέραστα για τις κοπέλες..γιατί περί ανώριμων κοντοπίθαρων και ανέραστων ατόμων πρόκειται...ρε εμείς το κάναμε θέμα ρεεεε να δώσουμε ένα φιλί στην εκδρομή και το θεωρούσαμε τρομερό που η τάδε έκανε σεξ με τον τάδε (κάτι τέτοιες στιγμές ανησυχώ για τη μικρή μου αδερφή).

Ε πείτε μου είναι να μην γκρινιάζω??Κάτι τέτοιες στιγμές απλά δεν την παλεύω (όπως λέει κ ένας φίλος μου που ναι στρατό).