Κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι
σχεδιάζω το μέλλον μου
ακούω τη μουσική που με παρασαίρνει στον τρελό χορό της
το ένα βήμα μου ακολουθεί το άλλο με αρμονία
άλλες στιγμές τρέχω σαν κυνηγημένη
δεν ξέρω αν τρέχω να ξεφύγω από κάτι
ή αν τρέχω με λαχτάρα σε κάτι

Ανοίγω τα μάτια και τα ξανακλείνω
βυθίζομαι στιγμιαία στο σκοτάδι
τα ξανανοίγω και με πλημμυρίζει το φως
και τότε καταλαβαίνω πως τα σχέδιά μου μπορούν να φτάσουν ως
εκεί γιατί μέχρι να κλείσω και να ξανανοίξω τα μάτια
σε αυτά τα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα που μεσολαβούν
λειτουργούν στο σύμπαν δυνάμεις ανεξέλεγκτες, πέρα από εμένα
και θα ναι μόνο σύμπτωση αν τελικά τα σχέδια μου εκπληρωθούν
άλλοι το λένε μοίρα και όσοι δεν πιστεύουν στη μοίρα ή στην τύχη επικαλούνται τα θεία
τότε
τίποτα δεν με φοβίζει
παραδίνομαι
ότι είναι να γίνει θα γίνει λέω και ηρεμώ.

Βλέπω την ζωή μου απέξω σαν απλός θεατής
που δεν έχει το παραμικρό συμφέρον.
Άλλωστε πάντα μ'άρεσαν οι ταινίες που το σενάριό τους βασίζεται σε πολλαπλές παράλληλες ιστορίες,
που δείχνουν τι θα γινόταν "αν" γινόταν αυτό ή το άλλο,
τελικά κανείς δεν ξέρει
ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος
έχει μόνο ένα αμυδρό αίσθημα δικαιοσύνης που τον οδηγεί.

Συνήθως ακολουθώ την καρδιά μου ακόμα και αν η διαίσθησή μου στέλνει σήματα κινδύνου
τα αγνοώ.

Όλοι μου λένε ότι είμαι παιδί
ακόμα και μαζί σου μπορώ να πω με ευκολία τα πιο μεγάλα λόγια
και να τα υπερασπιστώ
να μη τα πάρω πίσω ακόμα και
όταν
ΌΛΑ χάνουν κάθε νόημα
είσαι η δική μου ικανή και αναγκαία συνθήκη.