Λοιπόν μου φαίνεται πραγματικά απίστευτο, μόλις τελείωσα το "the boy in the striped pyjamas" του john boyne πολύ καλό - θα επιστρέψω σε αυτό αργότερα και αποφάσισα να το κάνω google (άθλια μετάφραση του google it), anyway και ανακάλυψα ότι "A Miramax film adaptation of the novel was shot in Budapest between April and June 2007." απίστευτο ελπίζω να είναι καλό και να το φέρουν και στην Ελλάδα ή στις Βρυξέλλες που θα είμαι για λίγο καιρό ακόμα γιατί θα θελα να το δω σε αίθουσα και όχι απλά να το κατεβάσω όπως καταλήγω να κάνω με τις περισσότερες ταινίες καθώς οι περισσότερο φίλοι μου το θεωρούν βαρετό να πάνε σινεμά - αυτό είναι άλλο θέμα. Το βιβλίο αφηγείται μέσα από τα μάτια ενός αγοριού ηλικίας 9 χρονών την ιστορία του Ολοκαυτώματος και της "final solution" όπου οι άνθρωποι κατατάσσονται σε κατηγορίες: οι Εβραίοι και οι opposite of Jews. Πραγματικά ένα καταπληκτικό βιβλίο,δεν γράφω κάτι παραπάνω με το σκεπτικό ότι είναι καλύτερο απλά να το διαβάσει κανείς χωρίς να ξέρει περί τίνος ακριβώς πρόκειται αν και καταλαβαίνεις αμέσως. Όσο για το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου που έχει και ως τίτλο "last chapter" θα μπορούσε να είναι το τέλος αρχαίας τραγωδίας, καθώς ακολουθεί μία πορεία μέσα από την κάθαρση στη λύση. Απλά οι στίχοι αυτοί των depeche μου φάνηκαν τόσο σχετικοί με το όλο νόημα του βιβλίου και έτσι τους έκανα copy+paste.
So were different colours
And were different creeds
And different people
Have different needs
Its obvious you hate me
Though Ive done nothing wrong
Ive never even met you
So what could I have done
I cant understand
What makes a man
Hate another man
Help me understand
People are people
So why should it be
You and I should get along so awfully
People are people
So why should it be
You and I should get along so awfully
Help me understand
Help me understand
Κάθομαι και ακούω depeche συχνά μου αρέσει να ακούω όταν είμαι κάπως (αγαπημένα τραγούδια-βασικά σχεδόν όλα). Σήμερα είμαι κάπως αλλα ίσως απλά πιο συνειδητοποιημένη, έχω πλέον συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν θα είμαι ποτέ απόλυτα ευτυχισμένη ή ίσως ευχαριστημένη με τον ευατό μου και κατά συνέπεια με τον καθρέφτη του ευατού μου που είναι η ζωή μου γενικότερα. Θα 'θέλα αυτό να είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ανήκω στην κατηγορία των περισσότερο έξυπνων ανθρώπων που βλέπουν λίγο πιο μπροστά από τη μάζα, λίγο πιο μπροστά από την εποχή τους αλλά αυτό δεν είναι παρά μια τρομερή αξίωση, ίσως κάποια μέρα. Προς το παρόν το μόνο που μου συμβαίνει είναι να νιώθω πολλές φορές παράτερη σε παρέες που δεν συζητούν τίποτα του ενδιαφέροντος μου και όταν ακόμα μπαίνω σε συζητήσεις που με ενδιαφέρουν συνήθως παραμένω απλός ακροατής (αν και δεν με χαρακτηρίζει αυτό, μακάρι να μπορούσα να ακούω περισότερο και να μην μιλάω τόσο).
Τι κάνει τους ανθρώπους να σταματάνε να είναι ανατρεπτικοί και αντικομορμιστές και τελικά να συμβιβάζονται στη ζωούλα τους? Κατέληξα στο ότι είμαι ευχαριστημένη με κάποια πράγματα γύρω μου και με την νέα χρονιά θα προσπαθήσω απλά να αλλάξω τα υπόλοιπα πόσο απλό ακούγεται ε? Καταρχήν κατέληξα στο ότι του χρόνου θέλω να πάω στην Αγγλία για μεταπτυχιακό αλλά αν δεν βρω σύντομα σε ποιό τομέα θα ήθελα να επενδύσω πέραν από το μέλλον μου, ένα αξιοσέβαστο ποσό χρημάτων, νομίζω ότι απλά θα μείνω Ελλάδα για ένα χρόνο ακόμα και απλά μετά θα νιώθω ως hopeless case.
Το 2007 σχεδόν τελείωσε one day left και νιώθω χαρούμενη γιατι αφούτελειώσουν οι γιορτές στην Αθήνα και αφού έχω δει σχεδόν όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, θα γυρίσω πίσω με μία φίλη μου που θα κάτσει για 4 μέρες πριν ξαναρχίσω την πρακτική. Θα πάμε εκδρομές στις Brugge και Gent που ήθελα καιρό να πάω και θα έχω όλο το σπίτι δικό μου γιατί ο Αγγλάρας συγκάτοικος θα λείπει!
Καλήνυχτα και με το καλό να μας μπει η καινούργια χρονιά,
εγώ θα ακούσω για μια ακόμα φορά το never let me down again
:)
