Είναι ένα κορίτσι μικρό
που μεγάλωσε αλλά παρέμεινε μικρό, μικρό για όλους, ζει μέσα σε ένα μικρό σπίτι με μία μικρή πόρτα και ένα μικρό παράθυρο. Μέσα από το παράθυρο βλέπει τον κόσμο μικρό, όμως από το μικρό παράθυρο μπαίνει λίγο φως και καμιά φορά πριν κοιμηθεί κάνει όνειρα μικρά για τον έξω κόσμο.

Φαντάζεται πολιτείες ατελείωτες, με μεγάλους δρόμους, μεγάλα κτήρια και αμάξια που πάνε και έρχονται, τρένα, πλοία κάθε λογής μεταφορικά μέσα,ικανά να μεταφέρουν τα όνειρά της με ασφάλεια και στοργή. Φαντάζεται ανθρώπους κάθε λογής που θα της πουν ιστορίες από μέρη μακρινά και θα της μάθουν τα μυστικά τους. Φαντάζεται εκείνη να μαθαίνει καινούργια πράγματα και η κάθε μέρα της να ναι γιορτή.

Αναρωτιέται ποιά θα ήταν η θέση της, αυτής της τόσο μικρής, σε έναν μεγάλο κόσμο.Και πολλές φορές η δύναμη των ονείρων της, την παρασαίρνει και νομίζει ότι μπορεί να προσπαθήσει, να βγει έξω από το μικρό σπίτι, να ανοίξει την μικρή πόρτα και να την κλείσει για πάντα πίσω της.

Αλλά φοβάται γιατί ξέρει πως είναι τόσο μικρή και ευάλωτη που με ένα φύσημα του ανέμου μπορεί να διαλυθεί σε πολλά μικρά μικρά κομματάκια.

Τότε μπαίνει πάλι στο μικρό σπίτι, κλείνει τη μικρή πόρτα, βάζει για ύπνο τα μικρά όνειρά της και απλά παρατηρεί με θαυμασμό τις ζωές των άλλων από το μικρό της παράθυρο.

Για όλα έχει την κατάλληλη δικαιολογία, είναι άλλωστε πολύ μικρή και αδύναμη, ε και δεν στάθηκε και πολύ τυχερή,άσε που αν και μικρή είναι το μεγαλύτερο θύμα και όλα της πάνε στραβά και κλαψ κλαψ και λυγμ λυγμ.Είναι οι μεγάλοι κακοί δαίμονες που κυνηγούν αυτή τη μικρή και ναι αυτό είναι μια καλή δικαιολογία, σχεδόν πείθει τον ευατό της.

Υπάρχουν στιγμές που νιώθει ευτυχισμένη στο μικρό σπίτι και χαίρεται που η πόρτα και τα παράθυρα είναι μικρά, έτσι δεν μπαίνει και πολύ κρύο το χειμώνα.Άσε που στον κόσμο των μεγάλων ανθρώπων δεν βρίσκει ομορφιά.Ίσως αν το παράθυρο είχε και κάγκελα να ήταν πιο προστατευμένη, ίσως θα πρεπε να το σκεφτεί σοβαρότερα στο μέλλον, η ζωή εκεί έξω γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη.

Κοιμάται κάθε βράδυ με την ίδια ελπίδα, να ξυπνήσει επιτέλους μεγάλη. Τόσο μεγάλη που δεν θα την χωράει πια το μικρό σπίτι, με τη μικρή πόρτα και το μικρό παράθυρο.

Και κάθε μέρα ξυπνάει και κοιτάζεται με αγωνία στον καθρέπτη να δει αν μεγάλωσε. Απογοητεύεται κάθε μέρα αλλά συνεχίζει να κοιτάζεται στον καθρέπτη, μάλιστα ακολουθεί αυτό το τελετουργικό με μεγάλη αφοσίωση.

Μία νύχτα αυτά τα τρομερά όνειρα που είναι μεγάλη και ταξιδεύει στον κόσμο την επισκέπτονται ξανά, πιστά στο ραντεβού τους, αλλά αυτή τη φορά ένα μικρό αγόρι της απλώνει το χέρι. Της λέει να μην φοβάται, δεν θα της κάνει κακό, της λέει πως μπορεί αν θέλει να ανοίξει την μικρή πόρτα,να βγεί από το μικρό σπίτι και ότι δεν πειράζει που είναι μικρή. Και αυτός λέει μικρός είναι αλλά ταξίδεψε όλο το κόσμο και δεν έπαθε τίποτα. Της λέει πως υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι μικρός που θα τα ζήλευε ο κάθε μεγάλος. Και άλλωστε είναι τόσο ωραίο να είσαι μικρός και να καταφέρεις κάτι μεγάλο.

Το μόνο κακό όταν είσαι μικρός της λέει είναι ότι τό ύψος από το οποίο θα πέσεις και θα προσγειωθείς θα είναι μεγάλο.