Tuesday, August 7, 2007

Αίγινα - Πειραιάς - Μύκονος - Ραφήνα 1


Κάθε φορά το μυαλό μου ταξιδεύει μακριά..ξαπλωμένη στο κατάστρωμα χίλιες ιδέες φτερουγίζουν στο μυαλό μου, ακούω μουσική κοιτάω την θάλασσα και νιώθω εκεί για λίγες στιγμές ελεύθερη.
.................................................
Αφήνω πίσω εσένα που με πλήγωσες και εσένα που τον άφησες να με πληγώσει ,δεν ξέρω με ποιόν να θυμώσω πιό πολύ και ποιόν να συγχωρήσω τελικά..ίσως οι φιλίες και τα όνειρα που έκανα μείναν τελικά ξεκρέμαστες ίσως για μια ακόμα φορά τα υπολόγισα λάθος.
.................................................
Ελεύθερη χωρίς χτές και αύριο απλά ελεύθερη για λίγες ώρες..πόσο μαρέσει να ταξιδεύω κατάστρωμα μόνη στη μοναξιά μου ακόμα και με παρέα μόνη στη μοναξιά μου.
..............................................
Και εσύ το μόνο που έκανες ήταν να πεις πως πέρασες μια πολυ δύσκολη κατάσταση και με παρακαλείς να μην απαντήσω και όλα αυτά από sms..που φτάσαμε.
....................................
Το πιο μοναχικό καλοκαίρι μου, μοναξιά με πολυ δόση τρέλας οδηγεί τελικά την κάθε μου απόφαση το κάθε μου βήμα και από την απόλυτη μοναξιά μέσα στον πολύ κόσμο με αγαπημένη παρέα.
......................
Δεν περιμένω τίποτα πια από εμάς απλά κρίμα που τελείωσε νωρίς δεν θέλω να προχωρήσω δεν θέλω να σε σβήσω τόσο γρήγορα αν και θα πρεπε τελικά μόνο αυτό να κάνω θα πρεπε να μην ασχολούμαι καν μαζί σου και αυτό το σε παρακαλώ μην απαντήσεις με διέλυσε ..ξημερώματα πριν φύγω για το νησί.
.............................................................
Παρέα όλες κορίτσια νέες όμορφες καμιά φορά μας βλέπω από έξω δεν μας λείπει τίποτα και όμως πάντα κάτι λείπει..έχουμε γίνει όλοι λίγο πιο αχόρταγοι λίγο πιο ανυπόμονοι και το αδηφάγο ρολόι της μοίρας δεν περιμένει..θέλουμε να τα προλάβουμε και να τα κάνουμε όλα λίγο πριν ξημερώσει, λίγο πριν τελειώσει το καλοκαίρι, λίγο πριν περάσει άλλη μια χρονιά,πάντα λίγο πριν.
.....................................................
Και στο νησί με έπιασε η ανάμνησή σου και με κυρίευσε, νομίζω ξεκίνησε από μια στιγμή που μου θύμισέ κάτι και ολοκληρώθηκε με την μυρωδιά σου..μου ήρθε η μυρωδία σου όταν μόλις είχες σβήσει το τσιγάρο και ανέβηκε στο σώμα μου και με παρέλυσε ένιωσα αδύναμη μικρή και μετά ήθελα να κάνω φονικό να την σκοτώσω την ανάμνηση να μη θυμάμαι τίποτα από εσένα.
..............................................
Ξημέρωσε, πάντα νύχτα στη χώρα μέχρι το πρωί, μετά λίγο ζαλισμένες λίγη διάθεση για αστεία, κουρασμένες και η κάθε μία να χάνεται στις σκέψεις της..λίγες ώρες ύπνου και πάλι στο πόδι για μπάνιο.Ένα βράδυ μου είπε η Ε. αν έβλεπα όνειρο γιατί παραμιλούσα στον ύπνο μου..μάλλον κάτι θα έβλεπα.
........................................
Ίσως έβλεπα εσένα.Με τον καιρό δεν έχω πια θυμό πάει σχεδόν ένας μήνας απλά ψάχνω ένα γιατί και κανείς δεν μου το δίνει..σε ένα αόρατο παιχνίδι εξουσίας είμαι το πιο αδύναμο πλάσμα, το πιο ανυποψίαστο που απλά ψάχνει τις απαντήσεις και όλοι γύρω του το καθοδηγούν προς λάθος μονοπάτια.
........................................................
Όπως λέει και ο Πλιάτσικας love is the only solution-ποιός έχει λόγο στην αγάπη να με βγάλει από τα δεσμά της..ή αλλιώς το ξέρω θα ρθεις μια μέρα να με ξαναδείς.
..........................................................

3 comments:

Παράξενος said...

Πολύ αληθινό.



(καλά, υπάρχουν κορίτσια που διβάζουν ΣΟΥΝ ΤΣΟΥ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ;..)

constant_dreamer said...

καλώς ήρθες!
thanx για το σχόλιο..
μάλλον υπάρχουν ε?
:)

Disillusa said...

Πολύ όμορφο! Με άγγιξε! Ίσως επειδή όλοι λίγο-πολύ έχουμε περάσει την ίδια φάση... Δυστυχώς, οι αναμνήσεις δεν χτυπούν την πόρτα πριν μπουν...