f*ck o*f and die
Mία κρίση πανικού
Νομίζω ότι με έπιασε μία κρίση πανικού
Και δεν οφείλεται στα σοβαρά της ζωής μας , ίσως απλά να πηγάζει από κει
δηλαδή την αρρώστια και τον ανθρώπινο πόνο
Αλλά σε μικρά ασήμαντα για άλλους
Άλλους που βρίσκονται έξω από το πρόβλημα
και ως γνωστόν έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται
Και ξαφνικά συνηδειτοποιώ πώς δεν ξέρω τι θέλω
Αυτό μπορεί να ακούγεται σατανικά απλοϊκό
Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι θέλω
Τελείωσα το σχολείο, πήρα το πτυχίο μου, δουλεύω εδώ και 2 χρόνια σχεδόν (στη δουλειά του μπαμπά)
Και μετά τι
Πρώτη φορά νιώθω πως δεν υπάρχει ο επόμενος στόχος
Το επόμενο βήμα
Και είναι τόσο λυπηρό
Βλέπω τη ζωή μου να προχωράει και να περνούν τα χρόνια και εγώ να μένω στάσιμη να είμαι από τους χαμένους της ζωής και να αναρωτιέμαι τι πήγε στραβά και δεν τα κατάφερα όπως θα θελα
Ο εφιάλτης συνεχίζεται μέχρι που μου κόβεται η ανάσα
ασθμαίνω με δυσκολία
είμαι μια ζωντανή νεκρή
ανοιγοκλείνω τα μάτια
είμαι ξύπνια
και τότε απλά νευριάζω με τον ευατό μου
-εδώ ο κόσμος χάνεται-
και λέω
f*ck o*f and die.
Tuesday, September 11, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξέρεις τι θέλεις...
Μην κατηγορείς τον εαυτό σου γι αυτό.
Θα το βρεις. Την κατάλληλη στιγμή.
makari na nai etsi..
Post a Comment